از او به یادگار می‌ماند...
رَدِّ پای بعضی از آدم‌ها تا ابد باقی می‌ماند؛
تا زمانی که هر یک نفر خطی از آثار آنها را خوانده و مسیر زندگی‌اش به واسطه‌ی همان یک خط، تغییر می‌کند.
محمدرضا حیدرزاده نایینی
در تاریخ یکم بهمن ماه ۱۳۴۲،
در یک خانواده اصیل نایینی در شهر شیراز متولد شد .
دوران کودکی و نوجوانی
رادر میان مردمان خونگرم و مهمان نواز شیراز سپری کرد.
و با روحیه‌ای فعال و پرانرژی، به ورزش کشتی و جودو روی آورد.
تلاش و پشتکارش او را تا مرحله قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی پیش برد،
اما قبولی در کنکور و مهاجرت به تهران مسیر زندگی او را به سوی عرصه‌ای جدید سوق داد.
تحصیلات خود را در رشته روابط بین‌الملل تا مقطع کارشناسی ارشد ادامه داد و پس از آن،
فعالیت حرفه‌ای خود را در وزارت امور خارجه به عنوان کارشناس امور سیاسی آغاز کرد.
در طول ۳۵ سال خدمت در این حوزه،
با کسب تجربیات ارزشمند و انجام مأموریت‌های دیپلماتیک،
تا مقام رایزن اول ارتقا یافت.
حضور او در مأموریت های دیپلماتیک در کشورهای مختلف
مانند ترکیه، اتریش، آلمان و استرالیا فرصتی بود
تا با فرهنگ‌ها و رویکردهای بین‌المللی آشنا شود.
ایشان به زبان های انگلیسی ، فرانسه ،آلمانی ، ترکی و عربی تسلط کامل داشت.
او از سالها قبل و پیش از آنکه برای همیشه جسم خاکی را رها کرده و به دیار باقی بشتابد ،
علیرغم مشغله زیاد با تلاشی وصف ناپذیر فعالیتهای فرهنگی خیرخواهانه خود
را برای آگاهی بخشی به «خانواده های کودکان مبتلا به معلولیت»، آغاز
نمود و در ادامه این مسیر استمرار ورزید؛
با هدف افزایش آگاهی عمومی درباره حمایت از کودکان دارای نیازهای ویژه،
اقدام به راه‌اندازی گروه "فرشتگان خاص" کرد؛
( وب سایت ، اینستاگرام ، تلگرام ، تویتر، فیس بوک ، لینکداین ، آپارات )
بستری برای آگاهی‌بخشی،
فرهنگ‌سازی و حمایت از کودکانی که به توجه و درک بیشتری از سوی جامعه نیاز دارند.
از جمله این آثار می‌توان به ترجمه کتاب « نوع خاصی از عشق» به چاپ‌رسیده توسط انتشارات گوتنبرگ،
تصویر حاوی لینک می باشد
و ترجمه ی کتاب «more than a mom» با عنوان فارسی «بالاتر از مادر» اشاره کرد.
تصویر حاوی لینک می باشد
فایل pdf این کتاب های ارزشمند برای دسترسی آسان افراد نیازمند
به این مباحث به شکل رایگان دروب سایت فرشتگان خاص قرار گرفته است.
سرانجام،
در پایان بازگشت از آخرین ماموریت کاری خود به عنوان دیپلمات ارشد ایران در استرالیا،
در راه بازگشت به کشور، دچار حمله قلبی شد.
او که زندگی‌اش را وقف
دیپلماسی، ورزش، حمایت از افراد دارای نیازهای ویژه و مهرورزی به اطرافیان کرده بود،
پس از یک دوره کوتاه درمان، در نهم دی ماه ۱۴۰۳،در این جهان دارفانی را وداع گفت .
اما یاد و تلاش‌های او برای حمایت از افراد دارای نیازهای ویژه،
گسترش مهربانی و ترویج شادی در زندگی، همچنان در دل‌ها زنده خواهد ماند.
"بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق‌های باز، نسبت داشت
و لحن آب و زمين را چه خوب می‌فهميد!
برای چيدن یک خوشه بشارت رفت
و هيچ فكر نكرد
که ما میان این همه پریشانی
چه‌قدر تنها ماندیم!"
یادو نامش همواره گرامی و روحش شاد