نحوه حمایت از خانواده ای با عضوی دارای معلولیت:
12 گام مهم در ارائه کمک های عاطفی و فیزیکی
پژوهشگر: جنیفر بویدی - دانشیار علوم پرستاری
برگردان : محمدرضا حیدرزاده نائینی
وب سایت : فرشتگان خاص
بروز رسانی: مرداد 1402
با توجه به رواج معلولیت در دنیا، همه یا یکی از اعضای خانواده شان معلولیت دارد و یا یکی از آشنایان و دوستانشان دچار معلولیت و ناتوانی است. به خاطر این که ناتوانی ها متفاوت هستند، در نتیجه چالش های متنوعی را نیز در پی دارند. افرادی که تمایل به حمایت از این افراد دارند، جهت کمک عاطفی و فیزیکی از دانش مربوط به ن یز بآن نیز باید برخوردار باشند.
موضوعات و گام های زیر را با هم بررسی خواهیم کرد:
1.ارائه کمک و پشتیبانی به خویشاوندان
2.آماده کردن خود
3.برقراری ارتباط
موضوع اول: ارائه کمک و پشتیبانی به خویشاوندان
گام 1 : به نیازهای اعضای خانواده خود توجه کنید.
مهمترین نکته این است که بدانید این فرد (حال چه او با زندگی می کنید و یا هر از گاهی به او سر می زنید)، آیا به کمک فیزیکی و عاطفی نیاز دارد یا نه؟ اگر به نیاز به کمک داشت، باید دقیقا بدانید در چه زمینه ای باید به او کمک کنید.
همیشه به حریم خصوصی و فضای شخصی اعضای خانواده خود احترام بگذارید.
اینکه چقدر آنها نیاز به نظارت دقیق دارند بستگی به سن، نیازها و میزان مراقبت دریافتی از افراد دیگر دارد. به عنوان مثال، یک کودک اوتیستیک جوان و غیرکلامی نسبت به یک بزرگسال اوتیستیک کاملاً کلامی و نیمه مستقل به کمک بیشتری نیاز دارد.
گام 2: ارائه کمک های مبتنی بر نیاز.
بسته به معلولیت خاص، می توانید با ارائه کمک، از اعضای خانواده خود حمایت کنید. کمک می تواند به شکل کمک فیزیکی، حمایت عاطفی یا برنامه ریزی کوتاه مدت و یا بلند مدت باشد.
کمک خود را متناسب با نیازهایی که مشاهده می کنید یا می شنوید تنظیم کنید. به عنوان مثال، اگر بستگان شما از ویلچر استفاده می کند و قدرت دست خوبی دارد، بهتر است از آنها بپرسید که آیا دوست دارند صندلی را از سر راه خود جابجا کنند یا خیراگر می گویند می توانند این کار را بکنند، بگذارید انجام دهند و اصرار بر «کمک کردن» نداشته باشید.
در صورت ارائه حمایت عاطفی، به صرف وقت برای انجام فعالیت هایی فکر کنید که خویشاوندان از آنها لذت می برند.
گام 3: به درخواست کمک یا پشتیبانی به طور مناسب پاسخ دهید.
بخش بسیار مهم ارائه کمک به یکی از اعضای خانواده دارای معلولیت، نحوه پاسخگویی شما به درخواست کمک از سوی آن فرد است. این مهم است، زیرا اگر شما به روش مناسب پاسخ ندهید، آن شخص احساس راحتی نخواهد کرد که از شما کمک بخواهد یا به شما اعتماد کند.
اگر یکی از بستگان شما برای فعالیت خاصی درخواست کمک کرد، سعی کنید در اسرع وقت به آنها کمک کنید نه این که آنقدر به تعویق بیاندازید که دیگر نیاز نداشته باشد.
زمانی که فرد درخواست کمک می کند همیشه مؤدب و مهربان باشید. از گفتن جملاتی مانند "با این که سرم شلوغ است اما می توانم کمک کنم" خودداری کنید. شما نمی خواهید آنها به خاطر داشتن معلولیت احساس بدی داشته باشند. در عوض، فقط بگویید: "مطمئنا، چه کاری می توانم انجام دهم؟"
اطمینان حاصل کنید که وقتی به خویشاوندان خود کمک می کنید یا با آنها صحبت می کنید، خوشایند و مشتاق به نظر می رسید. اگر به درخواست شما برای ارائه کمک پاسخ ندادند، بدانید برایشان سخت است و زمان زیادی می برد.
گام 4: به خویشاوندان خود کمک کنید تا تجهیزات یا منابع خاص مورد نیازشان را تهیه کنند.
اگر خویشاوندان شما از منابع و تجهیزات مرتبط با معلولیت بهره مند نبودند به آنها کمک کنید تا بتوانند از کمک هزینه های مربوط به معلولیتشان استفاده کنند. مثلا ببینید آیا شرایط دریافت مزایای بیمه درمانی را دارند یا نه؟
اگر جانباز هستند آیا واجد شرایط دریافت تجهیزات از بنیاد جانبازان هستند یا خیر؟
احساس نکنید که شما موظف هستید هزینه ها را پرداخت کنید در حالی که پولی ندارید.
گام 5: عشق و شفقت را نشان دهید.
در نهایت، یکی از مهمترین کارهایی که باید هنگام کمک به یکی از اعضای خانواده دارای معلولیت انجام دهید این است که نشان دهید که آنها را دوست دارید و به آنها اهمیت می دهید. بدون ابراز محبت و شفقت، ممکن است عضو خانواده شما احساس ناراحتی کند.
سعی کنید هر از گاهی کارهای کوچکی انجام دهید که ممکن است فراتر از کمک یا حمایت عاطفی باشد. اگر به فردی که بی حرکت است کمک می کنید تا غذا بگیرد، بهتر است گاهی او را به رستوران مورد علاقه اش ببرید.
همیشه آنها را همانگونه که هستند بپذیرید . آنها را به خاطر ناتوانی شان رد نکنید و از آنها بدتان نیاید. سعی کنید خویشاوندان خود را فقط یک فرد دیگر با نیازها یا چالش های خاص ببینید.
گام 6 : .وقایع خانوادگی را سنجیده برنامه ریزی کنید.
یکی از بهترین راه‌ها برای حمایت از خویشاوندان معلول، برنامه‌ریزی متفکرانه رویدادهای خانوادگی است. هر زمان که برای رویدادی برنامه ریزی می کنید، حتماً ناتوانی بستگان خود را در نظر بگیرید. در نهایت، شما می خواهید که آنها بتوانند مانند دیگران در رویدادهای خانوادگی شرکت کنند.
بهتر است با نزدیکان فرد معلول مشورت کنید تا بفهمید او از دیدن چه چیزهایی لذت می برد.
هنگام برنامه ریزی به زمان رویداد فکر کنید. اگر بستگان شما به بهترین وجه می توانند صبح یا بعد از ظهر از فعالیت های خانوادگی لذت ببرند و در آن شرکت کنند، برای آن زمان از روز برنامه ریزی کنید. اگر قرار ملاقات با پزشک دارند، حول این قرار ملاقات ها برنامه ریزی کنید.
فعالیت هایی را انتخاب کنید که اعضای خانواده شما می توانند بیشتر در آن شرکت کنند. اگر شنوایی آنها کم است، از رستوران های پر سر و صدا اجتناب کنید. اگر آنها بی حرکت هستند، فعالیتی را انتخاب کنید که به تحرک زیادی نیاز ندارد.
موضوع دوم: آماده کردن خود
گام 7: در مورد وضعیت اعضای خانواده خود تحقیق کنید.
از آنجایی که انواع مختلفی از ناتوانی ها وجود دارد، باید کمی تلاش کنید تا وضعیت اعضای خانواده خود را بررسی کنید تا بدانید برای کمک به آنها چه کاری باید انجام دهید. شاید وقت گذاشتن برای یادگیری د رمورد معلولیت کار سختی باشد اما در آینده سود زیادی به همراه خواهد داشت زیرا درک بسیار بهتری از نیازهای خویشاوندان خود و چالش هایی که آنها به صورت روزانه با آن مواجه هستند خواهید داشت.
معلولیت می تواند جسمی باشد. مردم معمولا زمانی که به موضوع معلولیت می پردازند بیشتر ناتوانی های جسمی که تحرک را محدود می کند، را در نظر می گیرند.
ناتوانی ها می توانند عاطفی یا روانی باشند. تعداد فزاینده ای از افراد با ناتوانی های عاطفی یا روانی تشخیص داده می شوند. یکی از ناتوانی های روان شناختی رایج، اختلال استرس پس از سانحه است.
ناتوانی ها می توانند رشدی باشند. بسیاری از افراد نیز ناتوانی های یادگیری را تجربه می کنند. افراد مبتلا به ناتوانی های یادگیری ممکن است برای انتخاب زندگی یا حتی انتخاب های روزانه به تدریس خصوصی یا کمک اضافی نیاز داشته باشند.
گام 8: صبر خود را پرورش دهید .
در نهایت، برای بسیاری از افرادی که به بستگان دارای معلولیت کمک می کنند، صبر یک فضیلت مهم است. هنگام برخورد با بسیاری از انواع ناتوانی ها، صبر لازم است. این مهم است، زیرا برخی از افراد دارای معلولیت (مانند همه افراد دیگر) ممکن است همیشه درک نکنند که حمایت شما برای آنها چقدر مهم است.
هنگامی که به یک معلول کمک یا حمایت می کنید، از فکر کردن به محدودیت های زمانی خودداری کنید.
اگر واقعاً احساس ناامیدی می کنید، به احتمال زیاد فرد معلول نیز ناامید شده است. ممکن است شما زمانی که با آنها هستید با این مشکل دست و پنجه نرم کنید، اما آنها باید در تمام زندگی خود با آن کنار بیایند.
گام 9: ارزیابی کنید که چه نوع حمایتی می توانید ارائه دهید.
در حالی که ممکن است بخواهید حمایت فیزیکی، مالی یا عاطفی ارائه دهید، مقدار کمکی که می توانید به خویشاوندان خود ارائه دهید ممکن است محدود باشد. به همین دلیل مهم است که با ارزیابی آنچه که واقعاً می توانید ارائه دهید، برای کمک به خویشاوند خود آماده شوید.
در این مورد حتما محدودیت های مالی ، محدودیت های زمانی و سایر تعهدات، مانند کار یا مراقبت از کودکان خردسال را در نظر بگیرید.
اگر وقت ندارید، می توانید کمک مالی ارائه دهید. اگر هم نمی توانید کمک مالی ارائه دهید، لا اقل برای آنها وقت بگذارید . هر از گاهی به آنها سر بزنید یا حتی چند دقیقه ای با آنها تلفنی صحبت کنید.
موضوع سوم:
برقراری ارتباط
گام دهم: از اعضای خانواده خود بپرسید که آیا به حمایت نیاز دارند یا خیر.
به جای ارائه کمک های ناخواسته، باید از اعضای خانواده خود بپرسید که آیا حمایت فیزیکی یا عاطفی شما را می خواهند؟ آگاهی از اینکه آنها به شما نیاز دارند و می‌خواهند که شما مشارکت داشته باشید، شما را قادر می‌سازد که بدون ایجاد حساسیت در طرف مقابل ، کمک ارائه دهید.
چیزی مانند "اگر زمانی نیاز به کمک داشتید، می توانید روی من حساب کنید" یا "اگر زمانی نیاز به کسی دارید که با او صحبت کنید، لطفا با من تماس بگیرید" بگویید.
کمک عمومی و اختصاصی ارائه دهید. گاهی اوقات ممکن است افراد از درخواست کمک خجالتی باشند یا ندانند از کجا شروع کنند. پیشنهاد "آیا می‌خواهید شما را تا دستشویی راهنمایی کنم؟" یا، "دوست داری ساعت 6:00 با مقداری لازانیا پیش تو بیایم ؟"
اگر از بستگان یا دوست خود بپرسید که به کمک و حمایت نیاز دارد ، این امکان را به او میدهید که بتواند در مورد ناتوانی خود صحبت کند و یا درخواست کمک کند.
گام 11: به آن شخص گوش دهید .
هنگام برقراری ارتباط با یک فرد در مورد ناتوانی خود، مهمترین چیز این است که به او گوش دهید. بدون گوش دادن، چالش ها و نگرانی های آنها را درک نخواهید کرد. در نهایت، گوش دادن به فردی که به او کمک می‌کنید، شما را قادر می‌سازد کمکی را ارائه دهید که واقعاً مورد نیاز و قدردانی است.
گوش دادن به یک شخص و اجازه دادن به او برای ارائه بازخورد، شخصیت او را تأیید می کند.
هنگام گوش دادن به اعضای خانواده خود، از فکر کردن به آنچه قرار است بعداً بگویید اجتناب کنید. سعی کنید واقعا ذهن خود را پاک کنید. روی گوش دادن تمرکز کنید.
صبر کنید تا صحبتشان تمام شود.
گام 12: با سایر اعضای خانواده هماهنگ کنید.
یکی دیگر از راه های عالی برای حمایت از اعضای خانواده معلول، این است که مطمئن شوید که بقیه اعضای خانواده نیز با برنامه شما موافق هستند. برای انجام این کار، باید با سایر اعضای خانواده ارتباط برقرار کنید و رویدادها و مراقبت ها را برای حمایت بهتر از بستگان معلول خود هماهنگ کنید.
اگر شما مراقب اصلی نیستید، مطمئن شوید که به طور منظم با مراقب در تماس باشید. مراقب اولیه احتمالاً شخصی است که نیازها و چالش های فرد معلول را به بهترین وجه می شناسد (در کنار فرد معلول).
اگر عضو خانواده معلول شما به مقدار قابل توجهی حمایت مالی نیاز دارد، با سایر اعضای خانواده خود در این زمینه صحبت کنید تا هزینه های آن را مشترکا بپردازید.
اگر عضو معلول خانواده شما به حمایت عاطفی و همراهی نیاز دارد، با خانواده خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که کسی همیشه برای ارائه حمایت در دسترس است.
Jennifer Boidy, RN
Registered Nurse
پژوهشگر: جنیفر بویدی - دانشیار علوم پرستاری
برگردان : محمدرضا حیدرزاده نائینی
تدوین: مهری معینی نائینی
وب سایت : فرشتگان خاص
بروز رسانی: مرداد 1402
