كنوانسيونحقوق افراد داراي معلوليت

چگونه زندگی روزمره را 

برای یک فرد دارای معلولیت بهتر کنیم؟ 

نویسنده: لوبا لی 
اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی 
ویراستار: مهری معینی نائینی 

روش یک:

بهبود محیط خانه

 مرحله 1

نیازهای اساسی فرد در زندگی روزمره را بشناسید.

 اینها شامل پوشیدن لباس، حمام کردن، غذا خوردن، توالت رفتن، پرداخت قبوض، نظافت، خرید، تماس تلفنی و غیره است. با آن شخص بنشینید و در باره این موارد گفتگو کنید تا نشان دهید که برایتان مهم است.

یک راه خوب پی بردن به درخواست های آنها این است که به آنها بگویید در صورت لزوم می توانید به آنها کمک کنید و می خواهید از خوشحالی و رضایت آنها اطمینان حاصل کنید. گزینه دیگر آن است که اگر حس کردید فرد از پاسخ به چنین پرسشهایی ناراحت می شود می توانید از پزشک خانواده کمک بگیرید تا بتواند این نیازها را به صورت محترمانه و حرفه ای بررسی کند.

مرحله 2

اطمینان حاصل کنید که فرد معلول از حمایت کافی برخوردار است

اگر آنها قادر به انجام یک یا همه وظایف زندگی روزمره در بالا نیستند، به این فکر کنید که می توانید چه کسی را برای کمک قرار دهید. آیا شما یا سایر اعضای خانواده یا دوستان می توانید کمک کنید؟ آیا به یک مراقب تمام وقت نیاز است؟

توجه داشته باشید که حصول اطمینان از توجه به نیازهای اساسی زندگی روزمره و مراقبت از آنها، کلید بهبود زندگی یک فرد معلول است.

با مراقبت از فرد معلول نه تنها استرس او کاهش می یابد بلکه روحیه او نیز تقویت می شود چرا که احساس می کند با حمایت و مراقبت از او نشان می دهید چقدر به رفاه و آرامش او علاقمند هستید.

مرحله 3

مطمئن شوید که خانه متناسب با معلولیت فرد است.

 یکی از گزینه ها تماس با یک کاردرمانگر (کسی که کارش کمک به سازگاری با موقعیت های خانه برای افراد ناتوان است) است. می‌توانید با انجام برخی تنظیمات اولیه برای کمک به فرد معلول، همانطور که هر دوی شما مناسب می‌دانید، شروع کنید. برخی از مواردی که باید در نظر بگیرید عبارتند از:

آیا این فرد اکنون کاربر ویلچر است؟ اگر چنین است، آیا رمپ هایی برای ورود و خروج از خانه وجود دارد؟ چه روی ویلچر باشند یا نه، اگر خانه چند طبقه باشد آیا می توانند از یک طبقه به طبقه دیگر بروند؟ آیا راهی برای سهولت این کار وجود دارد، مثلاً با نصب نرده ها؟

کارهای حمام نیز ممکن است با نرده‌های دستی آسان‌تر شود، به عنوان مثال برای کمک به دوش گرفتن و/یا توالت کردن.

اگر فرد در معرض خطر افتادن باشد در حالی که دسترسی به تلفن برایش دشوار باشد و یا در زمان کمک خواستن، آیا دکمه هشدار پزشکی وجود دارد یا خیر؟ و یا زمانی که اتفاقی می افتد آیا دستبند هشدار پزشکی دارد که شرایط جسمی او را به پرسنل فوریت های پزشکی نشان دهد؟

اینها تنها بخشی از مواردی است که باید در نظر گرفت. در زمینه تحرک در خانه و مشکلاتی که فرد با آن دست و پنجه نرم می کند را با کاردرمانگر در میان بگذارید چرا که آنها با توجه به تجربیات زیادی که در این زمینه دارند می توانند راه حل های نوآورانه ای را ارائه دهند.

مرحله 4

خرید اینترنتی مواد غذایی و سایر خدمات تحویل در خانه را امتحان کنید.

به برنامه های کمکی مانند "سفارش غذا" نگاه کنید تا ببینید آیا عزیز شما واجد شرایط این کمک است یا خیر. اینها خدمات عالی هستند که می توانند از تحویل غذاهای آماده درب منزل اطمینان حاصل کنند.

مرحله 5

انتقال فرد معلول به یک مرکز مراقبتی را در نظر بگیرید.

در موارد آسیب شدید و/یا بیماری، ممکن است  مدیریت و مراقبت از فرد معلول به تنهایی امکان پذیر نباشد. همچنین ممکن است استخدام مراقبان تمام وقت بسیار پرهزینه باشد، و حتی مراقبان تمام وقت نیز ممکن است نتوانند مراقبت و حمایت پزشکی کافی را در موارد شدید ارائه دهند.

در این گونه موارد بهتر است که فرد را به یک مرکز درمانی انتقال دهید تا در صورت نیاز و به صورت 24 ساعته در دسترس باشند.

یکی دیگر از دلایل انتقال افراد دارای معلولیت به یک مرکز مراقبت گروهی، تقویت ارتباطات اجتماعی آنهاست. برخی از افراد حتی با فکر بیرون رفتن از خانه دچار افسردگی می شوند ولی زمانی که در این مراکز باشند امکان ارتباط بیشتر با افراد دیگر و یا انجام دادن کارهایی را در طول روز در کنار دیگرانی که در موقعیت های مالی مشابه قرار دارند، می دهد.

روش دوم : بهبود رفاه اجتماعی

مرحله 6

برای سفرها یا بازدیدهای منظم برنامه ریزی کنید.

اگر یکی از عزیزان، اعضای خانواده یا دوست عزیز شما دچار معلولیت است، بهترین راه برای این که به او نشان دهید چقدر برایش مهم هستید و دوستش دارید این است که مرتب به او سر بزنید. در میان شلوغی های زندگی سعید کنید زمانی که به دیدن آنها می روید با انرژی مثبت بروید تا بتوانید حس خوبی را به او منتقل کنید.

اگر فدری از سلامت جسمی برخوردار بوده و حالا به دلایلی دچار ناتوانی شده همانند قبل با او برخورد کنید و به آنها نشان دهید که در قلب و ذهن شما نسبت به آنها چیزی تغییر نکرده است. این امر باعث افزایش عزت نفس و احساس ارزشمندی آنها می شود، زیرا بسیاری از مردم نمی خواهند تنها به دلیل ناتوانی جسمی یا چالش، توسط عزیزانشان با دید دیگری دیده شوند

مرحله 7

برای سفرهای یک روزه محلی و سایر برنامه ها با یک مددکار اجتماعی مشورت کنید.

علاوه بر بازدید از خانه (یا گردش هایی که ممکن است با عزیزتان انجام دهید)، تشویق آنها به شرکت در رویدادهای اجتماعی می تواند راهی عالی برای ملاقات با دوستان جدید و همچنین احساس مشارکت در زندگی باشد.

انجام فعالیت‌های مختلف نه تنها به فرد معلول کمک می کند تا چیزی که به آن علاقه دارد را پیدا کند بلکه می‌تواند حس اشتیاق به زندگی را در او احیا کند. داشتن شور و اشتیاق با افراد دیگر در خارج از خانه می تواند برای سلامت روانی و عاطفی افراد شگفتی ایجاد کند (و توجه داشته باشید که مشکلات سلامت روان مانند افسردگی می تواند یکی از بزرگترین مشکلات ناتوانی باشد).

مرحله 8

در صورت علاقه برای آنها حیوان خانگی پیدا کنید.

حیوانات خانگی می توانند همراهان خوبی باشند. مهم است که نوع حیوانی را انتخاب کنید که دوست داشته باشد و با توجه به ناتوانی خود بتواند از آن مراقبت کند. داشتن یک حیوان خانگی (یا هر چیزی که باید از آن مراقبت کرد - حتی یک باغچه!) می تواند به احساس مسئولیت، و به طور کلی شادی و رفاه کمک کند.

ثابت شده است که حیوانات خانگی سلامت روان افرادی را که به تنهایی زندگی می کنند بهبود می بخشد. به عنوان مثال، در مطالعاتی که در مورد نحوه ارتباط مردم با سگ ها انجام شده است، نشان داده شده است که داشتن سگ باعث افزایش سطح اکسی توسین شما می شود، که معمولاً به عنوان "هورمون عشق" شناخته می شود (هورمون عشق، باعث می شود زمانی که کسی یا موجود زنده ای را در آغوش می گیرید یا می بوسید و یا ارتباط عاطفی برقرار می کنید در شما حس خوب ایجاد کند.

برخی از ناتوانی ها نیز افراد را واجد شرایط دریافت "حیوان خدماتی" می کند. حیوانات خدماتی به طور خاص برای کمک به ناتوانی تربیت می شوند، مانند سگ های راهنما برای افرادی که نابینا هستند، آموزش دیده اند. حیوانات خدماتی همچنین برای افرادی که دیابتی، اوتیستیک، صرع دارند یا از اضطراب شدید رنج می برند، در دسترس هستند. اگر ناتوانی عزیزان شما واجد شرایط استفاده از حیوان خدماتی است، این گزینه را نیز بررسی کنید .

روش سوم:

مدیریت سرگرمی ها و فعالیت ها

مرحله 9

بپرسید که آیا آنها علاقه مند به شرکت در دوره هستند.

اکثر افرادی که ناتوان هستند هنوز هم می توانند علاقمندی های خود را دنبال کنند، بنابراین شرکت در دوره ها یا برنامه هایی که مغز آنها را تحریک می کند - و همچنین جریان خلاق ایده ها و یادگیری جدید - می تواند بسیار مفید باشد. بپرسید که آیا فرد علاقه مند به ثبت نام در یک دوره اینترنتی می تواند از طریق کلاس های راه دور و غیر حضوری (در صورتی که نتواند به حضورا به دانشگاه برود) مدرکی را کسب کند.

مرحله 10

تمرکز بر سلامت وی و پیشنهاد یک برنامه ورزشی

معرفی فرد معلول به برنامه های تناسب اندام یا گروه های ورزشی با هدف تمرکز بر سلامت را مد نظر قرار دهید .  اینها معمولاً از یک فعالیت ملایم تر مانند تای چی ، تمرینات آب و سایر انواع تمرینات با هدف بهبود تحرک و گردش خون، تا ورزش ها و بازی های پیچیده تر بسته به توانایی های فرد و میزان ناتوانی، متغیر است.

مرحله 11

راه هایی را پیدا کنید که آنها بتوانند به دیگران کمک کنند.

بخشیدن به دیگرانی که نیازمند یا کمتر خوش شانس هستند، احساس اعتماد به نفس، عزت نفس و شادی می دهد و همچنین می تواند به یک فرد معلول کمک کند تا احساس بهتری نسبت به وضعیت خود داشته باشد زیرا متوجه می شود که هنوز هدایایی دارند که می توانند بدهند. به دیگرانی که ممکن است در موقعیت‌های چالش برانگیزتر از آن‌ها قرار بگیرند.

به عنوان مثال ممکن است خدمات داوطلبانه مانند بافتن پتو یا روسری برای افراد بی خانمان، داوطلب شدن به عنوان مربی برای سایر افراد دارای معلولیت، یا یافتن خدمات دیگری که می توانند انجام دهند.

همچنین شرکت هایی وجود دارند که در استخدام معلولان برای کار حقوقی تخصص دارند و حتی حمل و نقل را نیز سازماندهی خواهند کرد. اگر فرد همچنان علاقه مند به کار است، این ممکن است گزینه خوبی برای بررسی باشد.

مهم است که بدانیم همه افراد معلول قادر به ایجاد شغل برای خود نیستند. یک فرد واجد شرایط مانند یک حسابدار، یک معمار، یک فروشنده تلفنی و غیره، هنوز هم می‌تواند با استفاده از رایانه در خانه کار کند، بنابراین عاقلانه است که از کارفرمای آنها بپرسید که آیا می‌تواند راه‌هایی برای فعال نگه داشتن کارمندشان پیدا کند.

مرحله 12

به فرد کمک کنید تا ببیند چگونه می تواند بدون توجه به ناتوانی با معنا و هدف زندگی کند .

اگر قرار است فرد معلول از نظر ذهنی و عاطفی در درازمدت رشد کند، مهم است که راه‌هایی برای لذت بردن از زندگی خود بیابد و احساس کند علی‌رغم ناتوانی‌اش می‌تواند سهم معناداری در دنیای اطراف خود داشته باشد. ایده هایی را با عزیزانتان درمورد اینکه چگونه می توانند اشتیاق به زندگی و احساس کلی هدف را به دست آورند، در میان بگذارید.

Luba Lee, FNP-BC, MS

لوبا لی: متخصص پرستاری خانواده

https://www.wikihow.com/Enhance-Daily-Life-for-a-Person-with-a-Disability

اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی 
ویراستار: مهری معینی نائینی