كنوانسيونحقوق افراد داراي معلوليت

نکاتی برای بقای والدین بچه های با نیازهای خاص:

... قول می دهم شما تنها نیستید!

اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی

ویراستار: مهری معینی نائینی

نکاتی برای بقای والدین بچه های با نیازهای خاص:

... قول می دهم شما تنها نیستید!

قرار گرفتن در موقعیت های زیر می تواند واقعاً سخت باشد:

• "فرزند من درگیر چالش هایی است و من خسته شده ام."
• "همسرم از خانواده جدا شده است."
• "احساس می کنم به اندازه کافی کار نمی کنم، اما نمی دانم دیگر چه کاری را باید امتحان کنم."

پدر و مادر بودن یک کودک با نیازهای ویژه چالش برانگیز است. در واقع، می‌تواند استرس‌های غیرمنتظره‌ای را برای همسران، خواهران و برادران و حتی در باور خودتان به توانایی‌های فرزندپروری‌تان ایجاد کند. شما تمام تلاش خود را می کنید که مهربان، صبور و دوست داشتنی باشید، اما روزهایی وجود دارد که آنقدر از مبارزات خسته شده اید که فقط می خواهید دست از کار بکشید. می دانم،  ما هم چنین وضعیتی را دیده ایم و می دانیم که چه می گویید!

 پدر و مادری کردن برای یک کودک با نیازهای ویژه ، با روزهای پرمشقت و چالش های مختلف  روبرو خواهد بود نظیر موارد زیر:

• احساس رنج از این که هر روزتان پرچالش است.
• عدم اطمینان از اینکه بهترین کار برای فرزند شما چیست.
• ناامیدی از اطلاعات متناقض از متخصصان.
• غم و اندوه برای رویاهای برآورده نشده (و احساس گناه یا احساس اندوه در مورد آنها).
• عصبانیت نسبت به ارائه توصیه های "مفید" از سوی کسانی که هیچ ایده ای در مورد استرس های روزانه شما ندارند.

• حسادت نسبت به والدینی که خانواده های «معمولی» دارند.
• احساس گناه برای هر یک یا همه موارد بالا!

در این راه تنها نیستید! بسیاری دیگر نیز هستند که تجربه مشابه دارند. پس والدین چه کاری می توانند انجام دهند؟

یک سیستم حمایتی بیابید:

 وقتی افراد یا خانواده هایی را پیدا می‌کنید که در این مسیر قدم می‌زنند، در واقع استراتژی‌های مقابله، منابع جدید و حمایت آنها را نیز بدست خواهید آورد. همچنین متوجه خواهید شد که شما تنها والدینی نیستید که نسبت به چالش‌های اضافی فرزندشان احساس گناه یا ناامیدی می‌کنند زیرا زندگی گاهی اوقات بسیار سخت است. فقط دانستن اینکه شما تنها نیستید کار را از نظر عاطفی کمی آسان تر می کند.

کمک بخواهید:

 کمک خواستن نشانه قدرت است نه ضعف. سال‌ها تلاش کردم تا بفهمم چرا به فرزند پراضطراب و با اراده‌ام نمی‌رسم. تا زمانی که چالش‌هایم را بررسی کردم و کمک خواستم تازه متوجه شدم:

1) موضوع «اشتباه یا خطای پدر و مادر»  نیست (در واقع این موضوع که به صورت پیش فرض در ذهن همه والدین ممکن است ایجاد شود) چنین چیزی اصلا وجود نداشت - فقط به اطلاعات بیشتر و راهکارهای دیگری هم نیاز داشتم.

 2) فهمیدم کمک وجود دارد! در مورد ارجاع به متخصصان با متخصص اطفال خود صحبت کنید. از معلم کودک خود برای کمک تحصیلی به فرزندتان کمک بگیرید یا از مشاوره های فرد معتمدتان، مشاور یا سایر والدین با نیازهای ویژه برای حمایت شخصی بهره ببرید. مشکلات را با همسر یا شریک زندگی، دوستان و خانواده خود مطرح کنید تا راهی را برای رفع مشکلات به خصوص " یافتن استراحت مادر" پیدا کنید. بنابراین شما می توانید باتری خود را شارژ کنید.

مواظب خودت باش:

 این جایی است که والدین بیشترین مشکل را دارند! هر وقت سر صحبت را با والدین و به خصوص مادران فرزندان با نیازهای ویژه باز می کنیم این جمله را می شنویم:"راستش را بخواهی من اصلا برای خودم وقت ندارم!"

اگر می خواهید والدین خوبی باشید که می توانید باشید، باید به خود فرصت استراحت دهید و باتری خود را شارژ کنید. انرژی خود را مانند یک پارچ آب در نظر بگیرید؛ اگر دائماً انرژی (آب) خود را خالی کنید اما هرگز پارچ را دوباره پر نکنید، در پایان روز چیزی برای ریختن نمی ماند.

در اینجا چند ترفند سریع وجود دارد که من و دوستانم در طول سال‌ها از آن استفاده کرده‌ایم: به خود اجازه دهید هر روز 5 تا 10 دقیقه را صرفاً برای خودتان کنار بگذارید. (می دانم، سخت است، اما بچه های شما به انجام این کار نیاز دارند) کاری انجام دهید که به شما آرامش دهد (یک فنجان قهوه، خواندن چند صفحه از یک کتاب الهام بخش یا خنده دار، یا فقط بنشینید و هیچ کاری نکنید). از جمع دوستان غافل نشوید... بچه ها را روی کالسکه یا ویلچرشان بگذارید، با یک دوست همراه شوید و قدم بزنید. بچه ها از تماشای مناظر بیرون لذت خواهند برد، شما هم احساس انرژی خواهید کرد. از پیشنهاد حمایت بیشتر از سوی یک دوست همیشه استقبال کنید. اگر لازم شد و توانستید مهد کودک بچه را عوض کنید تا فرصتی برای انجام چند کار یا حتی یک بعدازظهر بیرون از خانه پیدا کنید. فرزندان شما نیز از معاشرت با بچه های دیگر سود می برند. ورزش کنید ... حتی اگر فقط 10 دقیقه تمرینات هوازی یا کششی باشد. من و دخترم مهمانی های رقص «من و مامان» را با آهنگ های مورد علاقه او در آشپزخانه برگزار می کردیم. برای حال هر دوی ما خوب بود!

مراقب رابطه اتان باشید:

والدینی که در کنار یکدیگر از کودک خود مراقبت می کنند، مراقب رابطه خود باشند. والدین خسته معمولا فراموش می کنند که روی رابطه خود کار کنند، زود از کوره در می روند می شوند و در برقراری ارتباط خوب شکست می خورند.

راه‌های تقویت مشارکت عبارتند از:

شراکت در پرورش کودک

برای برقراری ارتباط مهربانانه و طرح نیاز پا پیش بگذارید. این به جلوگیری از ایجاد نارضایتی بین والدین کمک می کند. شنیده ام که مادران غرولند می کنند "که بابا، او باید درک کند که من از این همه ویزیت دکترها خسته شده ام!" به یاد داشته باشید، طرف مقابل قادر به خواندن ذهن شما نیست!

به مراقب اصلی استراحت بدهید.

برای با هم بودن وقت بگذارید (حتی اگر فقط 15 دقیقه باشد) بدون اینکه در مورد بچه ها و مسائل آنها صحبت کنید.

 شنونده ای دلسوز و حامی یکدیگر باشید.

نقاط قوت شریک زندگی خود را بشناسید

آخرین نکته... اگر همسرتان در انجام تکالیف فرزندتان عالی است، عقب نشینی کنید و به او اجازه دهید کمک کند. اگر یکی از شما صبح ها سرحالتر است و دیگری در شب صبر بیشتری دارد، از این آگاهی استفاده کنید و بر این اساس کارهای خانه و زمان مراقبت از کودک را برنامه ریزی کنید.

شوهرم مشتاقانه منتظر بود که بعد از شام با بچه ها بازی کند، که این به من اجازه داد تا در آرامش و سکوت آشپزخانه را تمیز کنم و ناهار را برای روز بعد آماده کنم.

مراقبت از رابطه با دیگر فرزندانتان:

خیلی ساده است که بیشتر انرژی و تلاشتان را به کودکی با نیازهای ویژه اختصاص دهید، به خصوص با قرار ملاقات های اضافی با پزشک، متخصصان پشتیبانی و مسائل تحصیلی که می تواند بخشی از درمان کودک شما باشد. خواهر و برادرهای یک کودک با نیازهای ویژه ممکن است گاهی اوقات احساس "دیده نشدن" کنند. اگر این اتفاق افتاد، مطمئن باشید که والدین بدی نیستید، فقط یک انسان هستید و برخی از نکات زیر را امتحان کنید!

اطمینان حاصل کنید که هر یک از کودکان مورد توجه قرار می گیرند. حتی چیزهای ساده ای مانند خواندن کتاب قبل از خواب یا صحبت در حین رانندگی تا مدرسه حساب می شود! این کیفیت است، نه کمیت که تفاوت ایجاد می کند.

در فعالیت های فرزندتان شرکت کنید.

از آنها در مورد یک پروژه مدرسه بپرسید، داوطلب شوید تنقلات فوتبال درست کنید (پرتقال ها سریع و آسان هستند)، درباره فیلمی که با یک دوست دیده اند سؤال بپرسید. توجه شما به جزئیات در روزگار آنها اهمیت خواهد داشت.

در صورت لزوم فرزندان خود را تحت مراقبت خواهر و برادر خود قرار دهید.

روزهایی خواهد بود که کسی نیست و آنها می خواهند کمک کنند. این خوب است. مراقبت از اعضای خانواده حتی در کوچکترین فرزندان نیز حس عطوفت را زنده می کند.

به فرزندان خود اطلاعاتی را که می خواهند بدهید.

برخی از کودکان خواهر یا برادر خود را «همانطور که هست» می‌پذیرند و برخی دیگر می‌خواهند بدانند «چرا او از سمعک استفاده می‌کند». مانند هر چیز دیگری، کودکان کنجکاو هستند و هر چه اطلاعات بیشتری داشته باشند، بهتر است.

خانواده خود را با پذیرش آنچه "برای شما عادی است"، توانمند کنید.

هر خانواده کارها را کمی متفاوت انجام می دهد، از جمله شما. کودکی که روی ویلچر می نشیند همچنان فرزند شماست، او فقط راه دیگری برای رفت و آمد دارد که برای خانواده شما طبیعی است.

این درس به کودکان دیگر پذیرش، شفقت و احترام به دیگران را می آموزد که ممکن است کارها را نیز متفاوت انجام دهند.

حل مشکل در قالب یک تیم!

مواقعی وجود دارد که چالش‌هایی پیش می‌آید، با کودکان خود بدنبال راه حل باشید. در این جا نظر آنها را بپرسید و سپس آنها را با ارائه راه حل و کمک فکری توانمند کنید. شگفت‌انگیز است که بچه‌ها نکاتی به ذهنشان خطور می کند که معمولا ما در نظر نمی گیریم.

همه بچه‌ها باید «بشنوند» که شما در مورد موفقیت‌هایشان لاف می‌زنید.

بسیار آسان است که روی چالشهای روزانه متمرکز شوید، اما تمرکز بر کوچکترین موفقیت دیگر بچه ها یا نشان دادن عاطفه به آنها،  به خانواده کمک می کند تا کانون گرمی ساخته شود.

خانواده های دیگر را به بازی دعوت کنید، خود را از دیگران جدا نکنید.

یکی از وبلاگ های مورد علاقه من برای والدین "چه کار می کنی عزیزم؟" است . این وبلاگ توسط مادری با دو فرزند قابل ستایش، به نام های فرانی و سیمون. نوشته می شود. یکی از فرزندانش که اتفاقاً نازترین بچه تاریخ است که به اسپینا بیفیدا نیز مبتلاست.

مری اولین تجربه زندگی خود را به اشتراک می‌گذارد، به مرور شوخ طبعی را پیدا می‌کند و به روشی عادی خانواده‌شان این چالش را می‌پذیرد و این باعث می‌شود از این مرحله بگذرند و بتوانند فراتر از زندگی عادی، بروند و زندگی را جشن بگیرند.

بنابراین به یاد داشته باشید، اولا شما تنها نیستید، ثانیا کمک وجود دارد و ثالثا والدین خوب برای فرزندانشان درخواست کمک می کنند!

وب سایت: Special-people.com

اینستاگرام: Specialneedsguys

گروه تلگرامی: https://t.me/fereshtegankhas

منبع: امی آمبروزیچ، مربی و سخنران امور پرورشی.