چگونه با کُندی حرکتی خود کنار بیاییم؟
اگر به دلایلی نمی توانید حرکات سریع داشته باشید، این تکنیک ها را یاد بگیرید!
اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی
ویراستار: مهری معینی نائینی
چگونه با کندی حرکتی خود کنار بیاییم؟
یکی از موضوعاتی که بسیاری درگیر آن هستند و کمتر در مورد آن مطلبی نوشته شده، مرتبط با سرعت حرکت در افراد مختلف است.
در جامعه ای که به سرعت، چابکی و مهارت اهمیت می دهد، کندی در انجام حرکات جسمی می تواند چالش برانگیز باشد.
اگر به علت معلولیت، بیماری، اضافه وزن، یا صرفاً به این دلیل که تمایل کمتری به حرکت سریعتر دارید، لازم است که بتوانید اعتماد به نفس خود را از طریق تکنیک‌های مختلف حفظ کنید تا بتوانید از زندگی در کنار افراد سریعتر لذت ببرید.
1-کندی خود را بپذیرید!
از سرزنش خود یا احساس شرمساری، به خاطر ناتوانی در حرکت سریع خودداری کنید. عصبانیت از خودتان می تواند شرایط را حتی سخت تر کند. در عوض، روی هماهنگی با محدودیت ها و تفاوت های خود کار کنید. پذیرش واقعیت به شما این امکان را می دهد که بهتر با چالش ها کنار بیایید و کمتر از درخواست کمک بترسید. مرتب این نکات را به خود یادآوری کنید:
"هرکس با سرعت متفاوتی حرکت می کند."
"من اجازه دارم وقت بیشتری صرف کنم."
"من برای اینکه بتوانم سخت کوش، مهربان، توانا یا در کل انسان خوبی باشم، لازم نیست سریع باشم."
"من تمام تلاشم را می‌کنم و این مهم است."
"اگر مردم به خاطر این که نمی توانم بیش از حداکثر توانم کار کنم، از من عصبانی می شوند، این مشکل آنهاست، نه من. من موظف نیستم که انتظارات غیر منطقی آنها را برآورده کنم."
2- به مردم توضیح دهید که انجام حرکات تند برای شما سخت است.
اغلب مردم تا زمانی که به درستی برایشان توضیح داده نشود، از کل موضوع آگاه نیستند. در صورتی که شما ناتوانی و معلولیت آشکاری نداشته باشید، برخی ممکن است تصور کنند که شما تعمداً با کندی کارها را انجام می دهید. توضیح وضعیت برای آنها می تواند تا حد زیادی به افزایش درک و پذیرش آنها کمک کند. مثلا می توانید وضعیت خود را اینطور توضیح دهید:
"من دیسپراکسی دارم، دیسپراکسی یک اختلال حرکتی است و بر مهارت های حرکتی تأثیر می گذارد ، اما ارتباطی با هوش ندارد. به این معنی که مهارت های حرکتی برای من یک چالش است. در نتیجه، من آهسته کار می کنم. لطفا با من صبور باشید و به یاد داشته باشید که من تمام تلاشم را می کنم."
"من یک بیماری مزمن دارم. در روزهای خوب، می توانم به طور معمول راه بروم، اما در روزهای بد، آهسته حرکت می کنم. شما می توانید با صبر و تحملتان کمک کنید."
"من در بالا و پایین رفتن از پله ها خیلی خوب نیستم. لطفاً منتظر من باشید. اگر عجله دارید به من بگویید تا سوار آسانسور شویم."
3- در صورت نیاز از وسایل کمک حرکتی استفاده کنید.
عصا، واکر و ویلچر گزینه هایی هستند که کمک می کنند افرادی که در راه رفتن مشکل دارند، مستقل عمل کنند به عنوان مثال، اگر راه رفتن باعث درد یا تنگی نفس می شود، یا اگر فقط می توانید مسافت های کوتاهی را پیاده روی کنید، ممکن است استفاده از وسایل کمک حرکتی مفید باشد..
بسیاری از کاربران ویلچر در بعضی از روزها فقط می توانند تعداد محدودی گام بردارند و راه رفتن طولانی تر برایشان دردناک و دشوار است. اما گاهی اوقات می توانند از نظر فنی راه بروند و این آنها را "فریبکار" معرفی نمی کند.
4- کمک بخواهید.
اگر در انجام کاری مشکل دارید، از دیگران بخواهید به شما کمک کنند. سعی کنید از یک دوست یا حتی یک غریبه بپرسید. (بسیاری از غریبه ها حاضرند در صورت درخواست به یک فرد معلول کمک کنند.). از چنین جملاتی استفاده کنید:
"من معلولیت دارم و واقعاً در باز و بسته کردن دکمه های کتم مشکل دارم. لطفاً می توانید به من کمک کنید تا این دکمه را باز کنم؟"
"مطمئن نیستم که بتوانم این جعبه را از پله ها بالا ببرم."
"من نمی توانم کمربندم را خوب ببندم."
"فکر می کنم گیر افتاده ام. لطفاً به من کمک می کنید؟"
5-این نظر که سریعتر همیشه بهتر است را به چالش بکشید.
دنیا مکان سریعی است، اما این بدان معنا نیست که شما همیشه مجبور باشید این الگو را ادامه دهید. از این به عنوان فرصتی برای گفتگو با دیگران در مورد نکات مثبت و منفی همیشه عجله به اینجا و آنجا استفاده کنید. این سوال را از آنها بپرسید :"چرا اینقدر سریع رفتن برای شما مهم است؟" و از افراد عجول در زندگی خود بخواهید در این مورد فکر کنند.
6- تغییرات واقع بینانه را در برنامه روزمره خود ایجاد کنید.
وقتی بپذیرید که به آرامی حرکت می کنید، می توانید تنظیماتی را انجام دهید تا به شما کمک کند زندگی آرام تری داشته باشید. دریابید که کدام موقعیت‌ها باعث استرس یا مشکل شما می‌شوند و ببینید آیا می‌توانید از آنها اجتناب کنید یا آنها را به حداقل برسانید. در زمان‌های آرام‌تر روز کارهای خود را انجام دهید. از حرکت در ساعات شلوغی و کار د رمحلهای شلوغ خودداری کنید.
مکان‌های راحت‌تری را پیدا کنید که سازگار هستند و سرعت کمتری دارند. به عنوان مثال، به رستوران ها یا کافه‌هایی بروید که سرویس دهی کندتری دارند و به شما برای سریع تمام کردن غذا فشار نمی آورند ، یا برای تفریح به مکان هایی بروید که انتظار حرکت سریع‌تری از شما ندارد، این کار برای شما آرام بخش تر و سرگرم‌کننده‌تر خواهد بود.
در صورتی که حضور در موقعیتی برای شما سخت است، یکی از عزیزانتان را بیاورید که شما را درک کند و بتواند شرایط شما را برای دیگران توضیح دهد.
همیشه تلفن همراه شما در دسترس باشد تا هم بتوانید در صورت مواجه شدن با یک وضعیت سخت با آنها تماس بگیرید و آنها هم از حال شما آگاه شوند.
7- با سرعت خود به بیرون بروید.
فقط به این دلیل که سریع نیستید دلیل نمی شود که از جامعه کناره بگیرید و پنهان شوید. شما درست مانند افراد بدون ناتوانی یا غیر معلول،حق دارید از فضاهای عمومی استفاده کنید،
برای افراد غیرمعلول خوب است که افراد معلول را بیرون و در انظار عمومی ببینند. این به آنها یادآوری می کند که با ملاحظه رفتار کنند و تفاوت های دیگران را درک کنند.
8- به یاد داشته باشید که نگرش بد دیگران مشکل شما نیست.
گاهی اوقات، ممکن است با فردی مواجه شوید که آشفته، زورگو، ارباب منش یا فقط بی‌ادب است. این تقصیر آنهاست نه شما. تمام تلاش خود را بکنید که قاطعانه و مؤدب بمانید، حتی زمانی که آنها رفتار نامناسبی دارند. اگر به کمک احتیاج داشتی حتما با دیگران درمیان بگذار.
9- با خودت صبور باش!
ممکن است زمان ببرد تا بفهمیم چگونه به عنوان یک فرد کند حرکت در دنیایی که به سرعت در حال حرکت است، سازگار شویم. همچنین ممکن است طول بکشد تا خود را با شرایط جدید بپذیرید . صبر داشته باشید. اجازه دارید به یادگیری و رشد ادامه دهید. شما لازم نیست همه کارها را فوراً تمام کنید.
هشدارها:
از مشاجره با افراد غیرمنطقی و بیش از حد عصبی خودداری کنید. سر وکله زدن با آنها مانند دعوا با یک تمساح است که به جایی نمی رسد، بی صبری و عصبانیت آنها ممکن است باعث شود که شما را به صورت کلامی یا حتی فیزیکی مورد تهاجم قرار دهند و احتمال آسیب پذیری شما در این زمینه بسیار زیاد است. دانستن اینکه چه زمانی باید درگیری را نادیده گرفت به همان اندازه مهم است که بدانید چه زمانی مناسب است که خود را اثبات کنید.
این پیشنهادات شامل کارهایی را که در آن افراد زیادی را درگیر می‌کنید، نمی شود (مثل کارهایی که ارباب رجوع زیادی دارد). در چنین حالتی: عجله کن!
مواردی هم وجود دارد که کند بودن بدنی به دلیل ناتوانی بهانه موجهی نیست. مانند موارد اضطراری واقعی یا حتی تمرینات آتش نشانی. اینها مواردی است که شما چاره ای جز عجله ندارید.
https://www.wikihow.com/Cope-Being-Physically-Slow
اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی
ویراستار: مهری معینی نائینی
