كنوانسيونحقوق افراد داراي معلوليت

چگونه با وجود اختلال هماهنگی رشدی یا دیسپراکسی ، زندگی بهتری داشته باشیم ؟

اگر  یکی از عزیزان یا خودتان اختلال هماهنگی رشدی (DCD) دارید،

برای زندگی بهتر این تکنیک ها را یاد بگیرید!

جردی داگدیل، پژوهشگر پزشکی

اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی

ویراستار: مهری معینی نائینی

زندگی بهتر با اختلال هماهنگی رشدی یا دیسپراکسی

دنیل رادکلیف- (بازیگری موفق نقش که مبتلا به دیسپراکسی خفیف است)

دیسپراکسی یا اختلال هماهنگی رشدی (DCD)  بر هماهنگی و گاهی اوقات گفتار کودکان و بزرگسالان تأثیر می گذارد و توانایی فرد برای برنامه ریزی و پردازش وظایف حرکتی را تحت تاثیر قرار می دهد.افراد مبتلا به دیسپراکسی اغلب مشکلات گفتاری دارند و  در موارد اندکی، دچار مشکل ادراکی  نیز می شوند. با این حال، دیسپراکسی بر هوش فرد تأثیر نمی گذارد، اگرچه می تواند باعث مشکلات یادگیری شود.در اختلال هماهنگی رشدی ، مغز، اطلاعات را به گونه ای پردازش نمی کند که امکان انتقال کامل پیام های عصبی را فراهم کند. بنابر این برای یک فرد مبتلا به دیسپراکسی برنامه ریزی برای انجام کار و نحوه انجام آن مشکل است.

با این حال، می توانید با تمرکز بر بهبود وضعیت خود، مدیریت وظایف روزانه، ایجاد روابط و جستجوی اشکال مختلف درمان، با دیسپراکسی زندگی کنید.

بخش اول: بهبود هماهنگی های خود

1-یوگا را تمرین کنید!

 یکی از تمرین‌هایی که می‌تواند در کاهش اثرات دیسپراکسی شما بسیار مفید باشد، یوگا است. یوگا نه تنها یک ورزش است، بلکه می تواند به شما در ایجاد هماهنگی بهتر، بهبود وضعیت بدن و تنفس کمک کند و همچنین می تواند بسیار آرامش بخش باشد.

ببینید آیا در نزدیکی شما کلاس های یوگا هست یا خیر؟ در غیر این صورت از ویدیوهای یوگا به صورت آنلاین یا دانلود شده استفاده کنید.

اگر فرزندتان دیسپراکسی دارد، یک مربی یوگا را پیدا کنید تا بتواند در خانه حرکات را به او نشان داده و  با هم  انجام دهند.

2- روزانه مدیتیشن کنید.

دیسپراکسی همچنین می تواند از نظر ذهنی شما را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است احساس کنید که افکار شما اغلب درهم و برهم هستند. مدیتیشن به شما کمک می کند تا با این موضوع کنار بیایید و در لحظه حاضر و آگاه باشید. روی یک کلمه، نقل قول یا مانترا مانند "آرامش" یا "ثبات" که شما را آرام می کند، مراقبه کنید.

3-برای بهبود قدرت عضلانی ورزش کنید.

ورزش همچنین می تواند به بهبود دیسپراکسی شما کمک کند. به ورزشگاه محلی خود بروید و وزنه های سبکی را بلند کنید تا قدرت عضلانی خود را افزایش دهید. اگرچه ممکن است در نهایت بخواهید از وزنه‌های سنگین تر استفاده کنید، اما این کار را با احتیاط انجام دهید.

در زمان ورزش، یک نفر باید مراقب شما و ایمنی شما باشد. ممکن است عضلات شما ضعیف شده و باعث زمین خوردنتان شود یا تجهیزات ورزشی از دستتان بیفتد.

بیشتر باشگاه‌ها دستگاه‌های وزنه‌گیری مختلفی (مثل میز دمبل) دارند که بلند کردن وزنه را برای شما آسان می‌کنند، بدون اینکه خطری برای شما در برداشته باشد.

اگر فرزند شما دیسپراکسی دارد، با تیم های ورزشی جوانان یا کلاس های تربیت بدنی یا رقص در محل خودتان تماس بگیرید، یا به دنبال باشگاهی باشید که بخشی ویژه برای کودکان داشته باشد. از طرف دیگر، یک برنامه ورزشی مانند پیاده روی روزانه یا یک تمرین از روی یک برنامه روتین ویدئویی را با کودک خود انجام دهید.

4-برای بهبود هماهنگی، ورزش را تمرین کنید.

 علاوه بر نرمش و یوگا، ورزش نیز یک راه سرگرم کننده برای رشد قوی تر و هماهنگ تر است. ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال، یا تنیس را انجام دهید تا به بهبود مهارت‌های حرکتی‌تان کمک کنید و در عین حال سرگرم شوید و با دیگران تعامل داشته باشید.

به صورت آنلاین بررسی کنید تا ببینید آیا تیم های محلی وجود دارد که بتوانید به آنها ملحق شوید در غیر این صورت، با دوستان یا خانواده خود بازی کنید.

کودکان می توانند بیسبال، بسکتبال یا فوتبال لیگ کوچک را امتحان کنند. آنها همچنین ممکن است از درس های تنیس و یا کلاس های رقص لذت ببرند.

زمانی که خسته می شوید استراحت کنید. با این حال، اگر احساس می کنید که خوب انجام نمی دهید، ورزش را رها نکنید. اگر از آن لذت می برید، به بازی ادامه دهید.

یک فرد مبتلا به دیسپراکسی می تواند واجد شرایط بازی های المپیک معلولان باشد، بنابراین اگر به صورت مداوم ورزش کنید و توانایی دارید، در ورزش حرفه ای شرکت کنید و به دنبال بدست آوردن جام پیروزی باشید.

بخش دو: مدیریت برنامه های روزانه

1- از تقویم و زنگ هشدار استفاده کنید.

ابتلا به دیسپراکسی اغلب به این معنی است که ممکن است برای داشتن یک روز پربار به سازماندهی بیشتری نیاز داشته باشید. از برنامه ریزان، تقویم ها و آلارم ها استفاده کنید تا مسئولیت های خود را فراموش نکنید. می‌توانید هشدارهایی را روی تلفن خود تنظیم کنید تا پروژه‌ها، تکالیف یا کارهایی را که باید انجام دهید به شما یادآوری کند.

کودکان می توانند از برنامه ریز مدرسه برای پیگیری تکالیف و تست های خود و همچنین فعالیت های فوق برنامه ای که دارند استفاده کنند. همچنین با نصب "زنگ یادآور" روی تلفن فرزندتان می توانید به او کمک کنید تا کارهایی مانند مصرف دارو، خوردن وعده های غذایی و بیدار شدن را در زمان خود انجام دهد.

2 - لیستی از فعالیت های خود داشته باشید!

برای انجام دادن کارها علاوه بر استفاده از برنامه ریز لازم است که فهرستی از کارهایی که باید انجام دهید را تهیه کنید و در پایان هر شب، تمام کارهایی را که باید در روز بعد انجام دهید، یادداشت کنید. آن را کنار تخت یا روی میز خود بگذارید تا فراموش نکنید. این کار به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که سازماندهی شده اید و وظایفتان به طور مرتب انجام می شود.

3-کارهای بزرگ را به کارهای کوچکتر تقسیم کنید!

اگرچه پروژه‌های بزرگ یا مهارت‌های جدید ممکن است ابتدا دشوار به نظر برسند،  اما تقسیم آنها به کارهای کوچک‌تر می‌تواند باعث شود که کمتر ترسناک به نظر برسند. به عنوان مثال، پختن یک غذا می تواند دلهره آور به نظر برسد، اما در واقع مجموعه ای از چندین بخش کوچک و ساده است. یک لیست از بخش های کوچک (برای به انجام رساندن یک هدف بزرگتر) را یادداشت کنید و سپس یکی یکی به انجام برسانید.

به عنوان مثال، اگر به دنبال پخت برنج هستید، ابتدا باید یک قابلمه پیدا کنید. سپس به سینک بروید و قابلمه را تا نیمه با آب شیر پر کنید. سپس قابلمه را روی اجاق گاز قرار می دهید. گاز را روشن کنید. برنج را اضافه کنید. یک تایمر تنظیم کنید وقتی تایمر خاموش شد، اجاق گاز را خاموش کنید. و سپس از وعده غذایی خود لذت ببرید.

کودکان می توانند یاد بگیرند که تکالیف بزرگ مانند پروژه مدرسه را به بخش های کوچکتر تقسیم کنند. آنها همچنین می توانند یاد بگیرند که کارهای خانه را به بخش های کوچکتر تقسیم کنند، این کار به آنها کمک می کند مستقل باشند.

4- ویدیوهایی را تماشا کنید که مهارت های حرکتی خاصی را نشان می دهد.

علاوه بر نوشتن یک کار گام به گام، می‌توانید ویدیوهایی را نیز تماشا کنید تا به شما در یادگیری مهارت‌های اولیه هماهنگی حرکتی کمک کند. در یوتیوب یا سایر وب‌سایت‌ها ویدیوهایی در مورد نحوه انجام کارها جستجو کنید و سپس از اقدامات ویدیویی تقلید کنید.

همچنین می توانید فیلم را نگه دارید و در صورت لزوم  بارها فیلم را تماشا کنید.

5 - از وسایل خودمراقبتی که نیاز کمتری به تعمیر دارند، استفاده کنید!

مشکل دیگری که ممکن است در زندگی با دیسپراکسی داشته باشید مراقبت از خود است. به دنبال وسیله هایی مانند سشوار برای خشک کردن موهایتان، مسواک برقی و ریش تراش برقی باشید. حواستان باشد که وسیله ای که می خرید زود خراب نشود و مرتب به تعمیر نیاز نداشته باشد. در زمینه مراقبت های بهداشتی و سایر کارها بهتر است از وسایل کم خطرتر استفاده کنید.

به فرزندتان کمک کنید تا وسایلی را برای مراقبت از خود انتخاب کند. با انتخاب وسایلی که برای کودکتان خاص هستند، مانند مسواک برقی که رنگ مورد علاقه کودکتان را دارد، استفاده از آن را برای او دلپذیرتر کنید.

6-متخصصانی را بیابید که می توانند در کارهای بزرگتر کمک کنند.

 اگرچه شما مطمئناً می توانید بسیاری از وظایف را به تنهایی انجام دهید، اما انجام بعضی کارها ممکن است دشوار باشند و به تجربه حرفه ای نیاز داشته باشند. می‌توانید با یک کاردرمانگر صحبت کنید تا روش‌های سازگاری برای مراقبت از خود را بیاموزید، یا اگر استطاعت مالی دارید می‌توانید افرادی برای خانه داری یا پرستاری شخصی در خانه را برای مراقبت به کار بگیرید.

یکی از سخت ترین کارها برای مبتلایان به دیسپراکسی، رانندگی است. رانندگی ، مهارتهای زیادی را لازم دارد تا بتوانید به طور همزمان انجام دهید، مانند بررسی نقاط کور، استفاده از چراغ های راهنما و ضربه زدن به ترمز. برخی از کاردرمانگران می توانند به شما در توسعه مهارت های لازم برای رانندگی کمک کنند. .

برخی از افراد مبتلا به دیسپراکسی نمی توانند مهارت رانندگی را یاد بگیرند، که اشکالی ندارد. سوار شدن به اتوبوس و استفاده از سایر خدمات حمل و نقل عمومی،  گزینه هایی عالی هستند.

بخش سه: روابط خود را توسعه دهید!

1. شرایط خود را برای دیگران توضیح دهید.

بسیاری از افرادی که ملاقات می کنید ممکن است هرگز در مورد دیسپراکسی نشنیده باشند، اما اگر به دنبال دوستی با آنها هستید، توضیح آن برای شما مهم خواهد بود. به آنها توضیح دهید که این اختلال چیست و چگونه بر شما تأثیر می گذارد. به یاد داشته باشید که لازم نیست دیسپراکسی خود را به کارفرمای خود فاش کنید، اما اگر نیاز به تسهیلاتی دارید، لازم است نکاتی را یادآوری کنید. به عنوان مثال، چنین جمله ای می تواند به شما کمک کند:

"دوست عزیز، ممکن است متوجه شده باشی، اما مهارت های حرکتی من با بسیاری از افرادی که می شناسی، متفاوت است. دلیلش این است که من شرایطی دارم که بر هماهنگی حرکتی من تأثیر می گذارد."

2- زمان بندی کنید و تک به تک کارهایتان را انجام دهید!

مطمئناً باید به دنبال وقت گذرانی در گروه هایی مناسب باشید، اما اغلب اوقات، افراد مبتلا به دیسپراکسی در یک محیط صمیمی تر، وضعیت بهتری دارند. در شام های کوچک با دوستان شرکت کنید یا با چند همکار به سینما بروید. از غرق شدن در فضاهای شلوغ خودداری کنید.

معمولاً ایجاد ارتباط و دوستی های قوی تر در مراودات شخصی آسان تر است.

3- یک گروه حمایتی پیدا کنید!

یک گروه پشتیبانی پیدا کنید. اگرچه مطمئناً می‌توانید راه‌هایی برای مدیریت و بهبود دیسپراکسی خود ایجاد کنید، ولی تمرکز بر رویارویی با واقعیت‌های احساسی و فیزیکی آن نیز مهم است.  دیسپراکسی باید مادام العمر مدیریت شودو بسیاری از افراد برای مقابله با این اختلال،  گروه های حمایتی پیدا کرده اند. شما نیز گروه های نزدیک خود را جستجو کنید و اگر نیافتید خودتان بانی شوید و یک گروه با افراد همفکر بسازید.

4- گذراندن وقت با خانواده.

یکی از سیستم های پشتیبانی که می توانید به آن اعتماد کنید، خانواده شما است. هر هفته مدتی را با والدین خود بگذرانید و به شام ​​بروید. عموزاده ها یا دایی زاده ها را دعوت کنید که بیایند و با شما فیلم تماشا کنند. داشتن تعامل اجتماعی با کیفیت با افرادی که شما را بیشتر دوست دارند، در مدیریت موفق و کنار آمدن با این اختلال بسیار مهم است.

بخش چهار: بدنبال درمان باشید!

1. به یک کاردرمانگر مراجعه کنید.

علاوه بر جستجوی یک کاردرمانگر برای کارهای بزرگ مانند رانندگی، به طور کلی کاردرمانی را در نظر بگیرید تا به شما در یادگیری سایر وظایف اساسی کمک کند. این درمانگران می‌توانند به شما مهارت‌های اساسی روزمره را که برای محل کار یا خانه ضروری هستند، مانند حمام کردن یا حتی راه رفتن، آموزش دهند.

خوب است اگر کاردرمانگر بتواند به خانه شما بیاید. سپس آنها قادر خواهند بود تعیین کنند که آیا برای آسان کردن زندگی شما باید تنظیماتی صورت بگیرد یا خیر.

2- گفتار درمانی کنید.

دیسپراکسی همچنین می تواند بر گفتار تأثیر بگذارد، همانطور که بر مهارت های حرکتی تأثیر می گذارد. یک گفتاردرمانگر می تواند به شما کمک کند تا مهارت هایی را که برای برقراری ارتباط خوب و مؤثر به آنها نیاز دارید، توسعه دهید. آنها همچنین می توانند استراتژی هایی را در مورد چگونگی ایجاد یک الگوی گفتاری سازگارتر آموزش دهند.

3- اسب درمانی کنید.

شکل دیگری از درمان که برخی افراد مبتلا به دیسپراکسی از آن استفاده می کنند، "اسب درمانی" است. اسب درمانی روشی است که فرد شرکت کننده به عنوان راهی برای دستیابی به تعادل و هماهنگی بهتر، سوار اسب می شود. ثابت شده است که اسب درمانی در تحریک شناخت، بهبود خلق و خو و کاهش میزان حمایت مورد نیاز هنگام راه رفتن موثر است و علائم دیسپراکسی را بهبود می بخشد.

4 - ذهنیت مثبت خود را حفظ کنید.

برخی ممکن است دیسپراکسی را یک محدودیت بدانند، اما بدانیم که افراد مبتلا به این اختلال اغلب بسیار خلاق هستند. شما احتمالاً باید مشکلات بیشتری را به صورت روزانه نسبت به افراد بدون این اختلال حل کنید، زیرا آنها محدودیت های مشابه شما را ندارند. آن چه هستید و شخصیتی که دارد در جدال با این چالش ها ایجاد شده، پس قدردان خود باشید.

https://www.wikihow.com/Live-with-Dyspraxia

اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی

ویراستار: مهری معینی نائینی