چگونه یک کودک اوتیستیک را آرام کنیم؟
معرفی سه روش از ترودی گریفین
اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی
ویراستار: مهری معینی نائینی
چگونه یک کودک اوتیستیک را آرام کنیم؟
معرفی سه روش و تکنیک های عملی از ترودی گریفین
کودکان اوتیستیک اغلب با چیزهایی مانند لمس، صدا و نور بیش از حد تحریک می شوند.
آنها همچنین می توانند در اثر رویدادهای غیرمنتظره، مانند تغییر در روال روزمره، غرق و ناامید شوند. از آنجایی که کودکان اوتیستیک اغلب برای درک یا انتقال تجربیات خود دچار مشکل می شوند، ممکن است دچار فروپاشی شوند. در طول بحران، یک کودک ممکن است فریاد بزند، به شدت تکان بخورد، اموال را تخریب کند، یا حتی با خشونت به دیگران پاسخ دهد. کودکان اوتیستیک اغلب ممکن است تحریک شوند، بنابراین مهم است که والدین بدانند چگونه آنها را آرام کنند. هر کودکی متفاوت است، بنابراین چندین تکنیک را امتحان کنید تا بهترین روش را برای کودک خود بیابید.
سه روش و تکنیک های عملی را با هم مرور می کنیم.
اول: پیشگیری و مقابله با بحران
دوم: آرام کردن کودک با استفاده از فشار عمیق
سوم: آرام کردن کودک با استفاده از تمرینات تحریک دهلیزی
روش اول: پیشگیری و مقابله با بحران
تکنیک ها:
1-بفهمید که چه چیزی باعث بهم ریختگی روانی او می شود.
پیدا کردن علت کمک می کند تا آنها را از چیزی که ناراحتتان کرده دور نگهدارید. این امر در آرام کردن کودک اوتیستیک مهم است. کودک خود را مشاهده کنید و سعی کنید محرک های رفتارهای خاص را کشف کنید. اگر والدین یا قیم از محرک های کودک آگاه باشند، ممکن است بتوانند از آن اجتناب کنند.
- برای جلوگیری از تحریکات عصبی کودک بهتر است یک دفترچه یادداشت برای ثبت محرک های رایج کودک داشته باشید. همچنین می توانید از یک برنامه گوشی هوشمند را برای ثبت محرک های عصبی و دلایل آن استفاده کنید.
- برخی از محرک های رایج برای فروپاشی در کودکان اوتیستیک عبارتند از تغییر یا اختلال در روال عادی آنها، تحریک بیش از حد، ناامیدی و مشکلات ارتباطی.
- بحران‌ها با کج خلقی متفاوت هستند. عصبانیت ها معمولاً به عنوان یک بازی قدرت ایجاد می شوند و زمانی که تسلیم شوید متوقف می شوند. بحران زمانی رخ می دهد که یک فرد اوتیستیک به قدری تحت فشار قرار می گیرد که نمی تواند خود را کنترل کند و احساس ناتوانی می کند و تا زمانی که مسیر خود را طی نکند متوقف نمی شود.
2-یک روال عادی را حفظ کنید.
به یک روتین پایبند باشید. هنگامی که یک روال وجود دارد که باید رعایت شود، کودک می تواند اتفاقات بعدی را پیش بینی کند. این به حفظ آرامش کودک کمک می کند.
- تنظیم برنامه ها به صورت عکس (که روی یخچال یا دیوار می چسبانید) می توانند به کودک کمک کنند تا به صورت بصری روال روز یا هفته را ببیند.
- اگر می دانید که در یک روز معین قرار است تغییراتی در روال زندگی روزمره ایجاد شود، از قبل با او صحبت کنید و تغییرات را با وضوح و حوصله با او در میان بگذارید.
- هنگامی که کودک خود را با محیط جدیدی آشنا می کنید، بهتر است این کار را زمانی انجام دهید که محرک های کمتری وجود داردیعنی زمانی کودک خود را بیاورید که سرو صدا کمتر باشد و یا افراد کمتری حضور داشته باشند.
3-با فرزندتان به وضوح ارتباط برقرار کنید.
با فرزندتان به وضوح ارتباط برقرار کنید. ارتباط کلامی برای بسیاری از کودکان اوتیستیک منبع ناامیدی است. با حوصله، محترمانه صحبت کنید و واضح بیان کنید.
- از فریاد زدن یا استفاده از لحن تهاجمی خودداری کنید، زیرا ممکن است بحران را بدتر کند.
- اگر ارتباط کلامی برای فرزندتان دشوار است، سعی کنید از طریق تصاویر یا اشکال دیگر با هم ارتباط برقرار کنید.
- به یاد داشته باشید که ارتباط باید دو طرف باشد. همیشه به حرف های فرزندتان گوش دهید و به او بفهمانید که برای حرف های او ارزش و احترام قائل هستید. اگر برای جلوگیری از فروپاشی ناشی از ناامیدی نیاز به توضیح دارید از آنها سؤال بپرسید.
4-حواس فرزندتان را پرت کنید.
- اگر فکر می کنید علت عاطفی/روانی است، حواس کودک را پرت کنید. هنگامی که کودک شما ناراحت است، گاهی اوقات می توانید با منحرف کردن توجه او را آرام کنید. سعی کنید با اشتیاق با یک اسباب بازی مورد علاقه بازی کنید، یک ویدیوی مورد علاقه را تماشا کنید یا به یک آهنگ مورد علاقه گوش دهید. در صورت امکان، علایق خاص آنها را درگیر کنید.
- حواس پرتی همیشه کارساز نخواهد بود. به عنوان مثال، سؤالاتی در مورد مجموعه‌های سنگ خواهرتان ممکن است از ترس او در مورد تزریق واکسن آنفولانزا منحرف شود، اما اگر مشکل او این باشد که درز لباس او مانند مورچه‌های آتشین روی پوستش احساس می‌شود، چیزها را حل نمی‌کند.
- هنگامی که کودک دوباره آرام شد، ایده خوبی است که با او در مورد آنچه که در وهله اول او را عصبانی یا تحریک کرده صحبت کنید. از آنها بپرسید که چه اتفاقی افتاده و با هم کار کنید تا راه هایی برای جلوگیری از تکرار آن پیدا کنید.
5- محیط اطراف کودک را تغییر دهید.
محیط اطراف کودک را تغییر دهید. کودک شما ممکن است ناراحت باشد زیرا بیش از حد حساس است و بیش از حد تحریک شده است . هنگامی که این اتفاق می افتد، ایده خوبی است که کودک را به محیط دیگری بیاورید ، یا محیط را تغییر دهید (مثلاً خاموش کردن موسیقی با صدای بلند)، برای کاهش تحریک بیش از حد.
- به عنوان مثال، اگر کودک شما به لامپ مهتابی حساس است و او را تحریک می کند ، بهتر است کودک خود را به اتاقی ببرید که نور جایگزین دارد، نه اینکه او را مجبور کنید که آن را تحمل کند.
- اگر کودک در مکانی است که نمی توان محیط را به راحتی تغییر داد، اقدامات احتیاطی را انجام دهید. به عنوان مثال، می توانید به کودک خود عینک آفتابی (برای جلوگیری از حساسیت بیش از حد به نور) یا گوش گیر (برای از بین بردن صدا) بدهید تا در مکان های عمومی استفاده کند. اینها اقدامات احتیاطی پیشنهادی هستند.
6- به کودک خود کمی فضا بدهید.
- به کودک خود کمی فضا بدهید. گاهی اوقات، کودکان قبل از اینکه احساس کنند برای مشارکت مجدد آماده هستند، فقط به زمان نیاز دارند. سعی کنید جایی که محرک های حسی محدودی وجود دارد به آنها اجازه بدهید که مدتی بنشینند و آرام شوند.
- ایمنی را در نظر بگیرید. هرگز کودک خردسال را تنها و بدون نظارت رها نکنید و در اتاق را روی آنها قفل نکنید. مطمئن شوید که کودک سالم است و در صورت تمایل می تواند آن را ترک کند.
7-پس از آن که عصبانیت فرزندتان فروکش کرد، موضوع را با او در میان بگذارید.
پس از بهم ریختگی فرزندتان ، موضوع را با او در میان بگذارید. از یک رویکرد مبتنی بر راه حل استفاده کنید: به جای سرزنش یا تنبیه فرزندتان، در مورد راه هایی برای جلوگیری از بهم ریختگی و مقابله بهتر با استرس صحبت کنید. سعی کنید در مورد:
- به آنچه را کودک فکر می کند باعث ناراحتی اش شده است صبورانه گوش کنید.
- در مورد این صحبت کنید که چگونه می توان از موقعیت های مشابه در آینده جلوگیری کرد.
- راهبردهای مقابله ای مؤثرتر (وقفه، شمارش، استفاده از نفس های عمیق، درخواست ترک و غیره) را بررسی کنید.
- یک طرح فرار برای پایان دادن به بهم ریختگی او در آینده در نظر بگیرید.
روش دوم: آرام کردن کودک با استفاده از فشار عمیق
1-استفاده از پتو و متکای سنگین
فشار عمیق وارد کنید. کودکان اوتیستیک اغلب دارای تفاوت های پردازش حسی هستند که می تواند استرس زا یا حتی دردناک باشد. اعمال فشار عمیق باعث شل شدن عضلات می شود.
- سعی کنید کودکتان را به خوبی در یک پتو بپیچید یا چند پتو روی آن قرار دهید. وزن پتوها فشار آرام بخشی ایجاد می کند، اما مطمئن شوید که صورت آنها را نپوشانید تا مانع از تنفس شود.
- شما می توانید وسایلی را برای وارد کردن فشار عمیق با توجه به آموزش های آنلاین بسازید یا بخرید.. پتوهای وزن دار، اسباب بازی ها، جلیقه ها، و لنت های کمری همگی امکانات هستند.
2-ماساژ با فشار عمیق
به کودک خود یک ماساژ با فشار عمیق بدهید. ماساژ روش خوبی برای تعامل شما با فرزندتان است، این فشار عمیق می تواند رابطه والدین و فرزند را تقویت کند.
کودک را بین پاهای خود قرار دهید. دست های خود را روی شانه های کودک جمع کنید و فشار وارد کنید. سپس، دستان خود را به آرامی روی بازوها و شانه های آنها حرکت دهید.
- اگر احساس راحتی نمی کنید، از یک ماساژدرمانگر راهنمایی بخواهید. برای مطالعه بیشتر به سایت زیر مراجعه کنید.
http://www. autismkey. com/massage-therapy-beneficial-for-children-with-autism
3-فشار با بالش روی کمر
پرس بالش را امتحان کنید. پرس بالش با قرار دادن کودک روی یک سطح نرم مانند یک بالش یا یک بالشتک انجام می شود. اجازه دهید کودک دراز بکشد یا بنشیند، سپس از یک بالش یا بالش دوم برای اعمال فشار عمیق به تنه، بازوها و پاها با ضربان آهسته استفاده کنید.
- برای جلوگیری از خفگی تصادفی، هرگز صورت کودک را نپوشانید.
روش سوم: آرامش از طریق تمرینات تحریک دهلیزی
1-از نحوه عملکرد تمرینات تحریک دهلیزی آگاه شوید.
از نحوه عملکرد تمرینات تحریک دهلیزی آگاه شوید. سیستم دهلیزی به تعادل و احساس جهت گیری فضایی کمک می کند. تمرینات دهلیزی با استفاده از حرکات چرخشی یا تکان دادن به آرام کردن کودک کمک می کند.
- حرکات تکراری باعث تسکین و تمرکز مجدد کودک بر روی احساسات فیزیکی او می شود.
2-تاب بازی و چرخش به جلو و عقب.
کودک را در تاب قرار دهید و به آرامی او را هل دهید. سرعت چرخش، کاهش یا افزایش سرعت را تا زمانی که کودکتان آرام شود، تنظیم کنید. اگر به نظر می رسد تاب خوردن اوضاع را بدتر می کند، دست از کار بکشید.
- ممکن است ایده خوبی باشد که یک تاب را داخل خانه بگذارید آن موقع دیگر شرایط هوا مهم نیست و همیشه می توان به آن دسترسی داشت.
- برخی از کودکان می توانند خود را تاب بدهند. در این صورت به آرامی به آنها پیشنهاد دهید به سمت تاب خود بروند.
3-چرخاندن صندلی
کودک را روی صندلی بچرخانید. چرخش یک تمرین محرک دهلیزی است. این فعالیت احتمالاً با منحرف کردن توجه از محرک و هدایت آن به سمت احساس فیزیکی، یک فروپاشی را متوقف می کند.
- صندلی های اداری معمولاً بهترین کارایی را دارند زیرا به راحتی می چرخند.
- اطمینان حاصل کنید که کودک محکم نشسته است و صندلی را به آرامی بچرخانید تا آسیب نبیند.
- برخی از کودکان ترجیح می دهند چشمان خود را باز بگذارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است آنها را ببندند.
https://www. wikihow. com
نویسنده: ترودی گریفین Trudi Griffin، LPC، MS
وب سایت: فرشتگان خاص
اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی
ویراستار: مهری معینی نائینی
