واقعیت های تلخ دوران پسا کرونا
و بیشتر شدن فاصله با آرمان شهر معلولان
نوشته: جان گروJan Grue
اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی
ویراستار: مهری معینی نائینی
علیرغم همه پیشرفت‌هایی که در دهه‌های اخیر انجام شده است، افراد دارای معلولیت هنوز نمی‌توانند «به شکل برابر و یکسان» با دیگران در جامعه مشارکت داشته باشند - و بیماری همه‌گیر کرونا متاسفانه منجر به کاهش و از دست رفتن بی‌رحمانه بسیاری از حمایت‌ها برای معلولان در سطح جهان شده است و ایران هم از این وضعیت جهانی مستثنی نبوده است. خبر بد این است که این روزها صحبت زیادی از پیگیری حقوق معلولان در ایران دیده نمی شود. برخلاف یک دهه قبل که کنوانسیون بین المللی حقوق معلولان موجی در جهان به راه انداخت و نوری از آرمان شهر را به معلولان ایران نشان داد، در زمان حاضر دیگر کورسویی از این نور دیده می شود.
سایت فرشتگان خاص
بارها حس کرده ایم که جنبش حقوق معلولان پیروز شده است. پس از سال ها کار مقدماتی، سال 1981 به عنوان سال جهانی معلولان اعلام شد. من در آن سال در اسلو، نروژ به دنیا آمدم، و اگرچه اولین تشخیص دیستروفی عضلانی را در دوران کودکی دریافت نکردم، اما در دنیایی متولد شدم که در نهایت شروع به شناسایی این جنبه از وجود من کرد.
سپس، از سال 1983 تا 1992، دهه معلولین سازمان ملل متحد فرا رسید . و قانون آمریکایی های دارای معلولیت، قانون رفع تبعیض معلولیتی در بریتانیا و کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق افراد دارای معلولیت. چرخشی در ابتدای هزاره جدید با انبوهی از نیت های خوب و انکار رفتار نابرابر را نوید می داد - همانطور که ماده اول کنوانسیون سازمان ملل می گوید، حق معلولان برای "مشارکت کامل و موثر در جامعه بر مبنای برابری با دیگران". تصریح شده است.
من در این دنیای جدید به بلوغ رسیدم، کم و بیش تحت حمایت این حقوق تحصیل کردم، کار پیدا کردم و تشکیل خانواده دادم. به عنوان یک استاد رسمی حس می کنم که وارد بخش پایان شده ام، دیگر حس می کنم وضعیت مطلوب، به معنای زندگی در بهترین حالت برای معلولان تمام شده و بزرگترین امید ما برای حمایت های جهانی، مبتنی بر حقوق، و بر اساس منطق ضد تبعیض، رنگ باخته است.
اکنون می بینیم برخی از حمایت ها، معمولاً به بهانه محدودیت های بودجه ای، از بین رفته اند. من همچنین گمان می‌کنم که گفتگوی اصلی درون جامعه - در مورد اینکه آیا افراد دارای معلولیت باید از "حقوق برابر" برخوردار باشند - گاهی اوقات باعث می شود که نابرابری‌های مادی بیشماری را که تجربه زیستی ما را تشکیل می‌دهند، پنهان کنیم. و شاید برای درک این دنیا نیاز به گفتگوی متفاوتی داشته باشیم: گفتگو در مورد کار.
یوتوپیا یا شهر آرمانی معلولان
کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق افراد دارای معلولیت در سال 2007 تصویب شد. این سند به سرعت از سوی کشورها مورد استقبال قرار گرفت. برخی این کنوانسیون را آخرین کنوانسیون بزرگ حقوق بشر نامیده اند. البته هنوز معلوم نیست که این آخرین است یا خیر. باید دید.
این کنوانسیون همان طور که باید باشد، یک آرمان شهر است. سوال این است که چه نوع آرمان شهری به تصویر کشیده شده؟
پاسخ این است: جهانی که در آن حقوق بشر به طور کامل و جامع به افراد دارای معلولیت تعمیم داده می شود. جهانی که در آن تبعیض معلولیتی از بین رفته است.
وقتی در کنوانسیون گفته می شود هدف «مشارکت کامل و مؤثر در جامعه بر مبنای برابر با دیگران» است منظور چیست و به کدام آرمان شهر اشاره دارد؟ این نه تنها به این بستگی دارد که بدانیم منظور ما از "تبعیض" چیست، بلکه باید بدانیم که منظور مان از "برابری" نیز چیست.
مفهوم برابری هرگز مشکل سازتر از زمانی نیست که با مفهوم عدالت تلاقی می کند. ارسطو زمانی گفت: «برابری عادلانه به نظر می‌رسد و چنین است، اما نه برای همه، بلکه فقط برای کسانی که از ابتدا با هم برابرند»، هسته اصلی مشکل را می توان همین جا شناسایی کرد.
ما معلولان در مجموع اینگونه بحث نمی کنیم. ما در مجموع سعی داریم "برابری اخلاقی" را از "برابری قابلیت ها" جدا کنیم. ما می خواهیم به برابری فرصت ها، اگر نگوییم برابری در نتایج، دست یابیم.
استفاده از حقوق بشر به عنوان ابزاری برای نیل به این هدف دارای محاسن و وزن اخلاقی فراوان است. و پیکربندی تبعیض به عنوان شر اخلاقی بزرگ زمان ما حتی بر کشور نروژ همگن و سوسیال دموکراتیک تأثیر گذاشته است. در اینجا نیز گفتمان انگلیسی-آمریکایی حقوق و تبعیض در کانون توجه قرار گرفته است.
این اتفاق در طول زندگی من افتاده است. نه حتی آن؛ در بزرگسالی من اتفاق افتاده است. اما این تغییر به اندازه‌ای فراگیر است که مرا مجبور می‌کند به خاطر بیاورم که چه چیزی جابجا شده است.
حذف تبعیض معلولیت به چه معناست؟ شناسایی و برشمردن همه راه هایی که جامعه نیاز دارد تا یک بازسازی مجدد از خود انجام دهد.
بیایید فعال باشیم و مرتب اطلاع رسانی کنیم.
متن کامل این مقاله را می توانید اینجا بخوانید:
https://www.theguardian.com/society/2021/nov/04/the-high-cost-of-living-in-a-disabling-world
- وب سایت: Special-people.com
- اینستاگرام: Specialneedsguys
- گروه تلگرامی: https://t.me/fereshtegankhas
