كنوانسيونحقوق افراد داراي معلوليت

چگونه با افراد مبتلا به سندرم آسپرگر دوست شویم؟

نویسندگان: ترودی گریفیث و جنیفر مولر

  Trudi Griffin، LPC، MS و Jennifer Mueller، JD

اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی

ویراستار: مهری معینی نائینی

برقراری ارتباط دوستانه با افراد مبتلا به سندرم آسپرگر

سندرم آسپرگر بخشی از طیف اوتیسم است و معمولاً به افرادی اطلاق می‌شود که از هوش بالایی برخوردارند" اوتیسم با عملکرد بالا" به این معناست که این افراد تاخیر در مهارت های زبانی و شناختی که در بسیاری از افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم معمول است را تجربه نمی کنند.
اغلب افراد مبتلا به سندرم آسپرگر دارای هوش طبیعی یا بالاتر از حد طبیعی هستند. علاوه بر این ، افراد مبتلا به این بیماری اغلب می توانند در کلاس های اصلی آموزش ببینند و مشاغل خود را حفظ کنند  اما مشکلات اجتماعی قابل توجهی دارند. در حالی که سندرم آسپرگر دیگر به عنوان یک تشخیص پزشکی در زمینه روانپزشکی شناخته نمی شود، هنوز هم تعدادی از افراد هستند که این خطای ذهنی را دارند. باید بدانیم بسیاری از این افراد در شروع و حفظ دوستی ها مشکل دارند. برای اینکه دوست خوبی برای یک آسپی (کلمه اختصاری که برای مبتلایان به این سندروم استفاده می شود) باشید، باید نحوه برقراری ارتباط با آنها را درک کنید تا بتوانید تفاوت های آنها را درک کنید و به آنها احترام بگذارید.

بخش های زیر را خواهیم خواند:

1. برقراری ارتباط با دوست خود
2. درک حساسیت های حسی
3. حمایت از دوست خود

بخش یک:  برقراری ارتباط با دوست خود

1. صبر و حوصله داشته باشید!

صبور باشید. صبر در هر رابطه ای مهم است. مهمترین نکته این است که بدانید دوستتان ممکن است کارهایی انجام دهد که شما را گیج یا ناامید کند، اما شما باید تلاش کنید تا بفهمید علت کارهای او چیست و منشاء نگرانی هایش از کجاست. اگر یک فرد عصبی و حساس باشید، رابطه دوستی شما با یک فرد اوتیستیک سریع اتفاق نمی افتد.

به خاطر داشته باشید که همه افراد اوتیستیک متفاوت هستند،  این بدان معنی است که اگر  در خانواده خود یک فرد اوتیسمی داشته باشید، به این معنی نیست که بتوانید با دوست خود به همان شیوه تعامل داشته باشید، یا انتظار داشته باشید که آنها رفتار مشابهی داشته باشند یا مشکلات مشابهی داشته باشند.

بسیاری از افراد اوتیستیک چیزهایی می گویند که بسیار صریح است و دوست شما ممکن است چیزی بگوید که شما را آزار دهد. سعی کنید این را به دل نگیرید. احتمالاً آنها نمی دانند که آنچه گفته اند آزاردهنده است.

اجازه دهید دوستتان بداند که صحبت های آنها شما را ناراحت کرده است و به او کمک کنید تا نحوه برقراری ارتباط دقیق تر و سازنده تر را درک کند.

به عنوان مثال، دوست شما ممکن است بگوید "این پیراهن شما را زشت می کند." می توانید توضیح دهید که گفتن این حرف برای شما ناراحت کننده است. بعد از آنها بپرسید که چه چیزی را در مورد پیراهن شما دوست ندارند. در آینده، آنها می توانند با گفتن جمله ای مانند "فکر نمی کنم این بهترین رنگ شما باشد" یا "فکر می کردم پیراهنی که دیروز پوشیدید جذاب تر بود" از موقعیت مشابه جلوگیری کنند.

2 - از زبان ساده و ملموس استفاده کنید.

 افراد اوتیستیک وقتی با جملات کوتاه و فعال صحبت می‌کنید و از جملات خاص استفاده می‌کنید، بهتر متوجه می‌شوند که شما چه می‌گویید. در حالی که باید برای این کار تلاش کنید تا بهتر درک شوید، این لزوماً به این معنی نیست که باید الگوی عادی گفتار خود را به میزان قابل توجهی تغییر دهید.

به عنوان مثال، به جای گفتن "هی، آیا می‌خواهی فردا با هم بنشینیم؟" ممکن است بگویید "من می خواهم فردا با شما وقت بگذرانم. ترجیح می دهید فیلم تماشا کنید یا به کافی شاپ بروید؟"

اگر با دوست اوتیستیک خود متفاوت از نحوه صحبت با افراد دیگر صحبت کنید، آنها متوجه خواهند شد و ممکن است آن را توهین آمیز بدانند.

در عین حال، اگر برای برقراری ارتباط مؤثر با آنها تلاش کنید، از آن قدردانی خواهند کرد.

اگر متوجه شدید که اغلب مجبور هستید خود را توضیح دهید یا اظهارات خود را روشن کنید، سعی کنید دلیل آن را بیابید و سعی کنید واضح تر صحبت کنید.

رفتارهایی نظیر آهسته صحبت کردن، جرف زدن در مورد آنها به گونه ای که انگار آنجا نیستند، یا این تصور ذهنی که آنها چیزی نمی فهمند، و یا پرهیز از عبارات محترمانه و تحسین آمیز، دوست شما را آزار می دهد و برای او واقعا توهین آمیز است.

3 - از طعنه و گفتار مجازی بپرهیزید.

افراد اوتیستیک ممکن است حالات چهره، نشانه های اجتماعی یا زبان مجازی مانند طعنه را درک نکنند . اگر متوجه شدید که دوستتان گیج شده است، دلیل آن را بپرسید و اگر نیاز بود توضیح دهید.

برای بسیاری از مردم، دست انداختن دوستانه یکی از راه‌های نشان دادن محبت دوستانه است. با این حال، بسیاری از افراد اوتیستیک ممکن است آنچه شما می گویید را به معنای واقعی کلمه بگیرند و فکر کنند که به آنها توهین می کنید یا دیگر نمی خواهید دوست آنها باشید.

اگر دوست شما یک نوجوان یا بزرگسال است، احتمالاً یاد گرفته است که چگونه برخی از گفتار مجازی را بفهمد. با این حال، هنوز ممکن است یک دقیقه طول بکشد تا متوجه شوند که منظور واقعی شما چیزی نبوده است یا اینکه آن را به شوخی می‌گویید.

به عنوان مثال، اگر زمانی که دوستتان در مورد اتفاق بدی به شما می گوید با لحنی کنایه آمیز بگویید "اوه عالی است"، ممکن است آن را به این معنا بدانند که فکر می کنید خوب است که اتفاق بدی برای او افتاده است.

بلکه به معنای واقعی کلمه صحبت کنید. اگر دوستتان در مورد اتفاق بدی به شما می گوید، فقط بگویید "این وحشتناک است. خیلی متاسفم که برای شما اتفاق افتاد. آیا می خواهید کمک کنم؟"

اگر دوست شما چیزی را که منظور شما به معنای واقعی کلمه به عنوان یک شوخی در نظر گرفتید و از آن آسیب دید، بلافاصله عذرخواهی کنید. سعی نکنید رفتار خود را توجیه کنید یا آنها را به خاطر سوء تفاهم خود سرزنش نکنید.

4 - درک کنید که دوستی ممکن است یک طرفه باشد.

افراد اوتیستیک اغلب به طور ناخواسته دوستان خود را از خود دور می کنند زیرا آنها در درک اینکه چه زمانی باید با شما ارتباط برقرار کنند یا اینکه چگونه باید با شما در تماس باشند مشکل دارند.

بخشی از دوست خوب بودن درک این موضوع است که ممکن است مجبور باشید بیشترین تلاش را برای حفظ ارتباط و انجام کارها با هم انجام دهید.

اگر دوستتان فوراً با شما تماس نگرفت، یا اگر هفته ها گذشت و او تماسی نگرفت سعی کنید ناراحت نشوید و به دل نگیرید.

 به خاطر داشته باشید که بسیاری از افراد اوتیستیک تصور می کنند که اگر بخواهید با آنها صحبت کنید یا با آنها معاشرت کنید، با آنها تماس خواهید گرفت. اگر آنها از شما خبری نداشته باشند، معتقدند که شما مشغول هستید یا نمی خواهید با آنها ارتباط داشته باشید.

به همین دلیل، سعی کنید به طور منظم تماس را شروع کنید. اگر تنها کسی هستید که در رابطه اول پیامک می‌زند یا تماس می‌گیرد، یا تنها کسی هستید که برنامه‌ریزی می‌کنید، نگران نباشید.

5 - نسبت به او ابراز علاقه کنید و کنجکاوی نشان دهید.

 افراد اوتیستیک معمولاً علاقه شدیدی به یک چیز خاص دارند - گاهی اوقات حتی چندین چیز به طور همزمان. اینها به عنوان "علاقه های خاص" شناخته می شوند و برای هر فرد بسیار مهم هستند.

آسپی ها (مبتلایان به اسپرگر) معمولاً دوستان کمی دارند، بنابراین اگر قبلاً یک دوستی را شروع کرده اید، احتمالاً دوستی حول یک علاقه مشترک متقابل می چرخد.

افراد اوتیستیک اغلب در مورد علایق خاص خود به طور گسترده تحقیق می کنند و دانش زیادی در مورد این موضوع دارند. با پرسیدن سوال می توانید چیزهای زیادی از دوست اوتیستیک خود یاد بگیرید.

افراد اوتیستیک همچنین از صحبت کردن در مورد علایق خاص خود لذت می برند، بنابراین اغلب می توانید از علاقه خاصی برای شروع یک مکالمه جذاب و تحریک کننده استفاده کنید.

با این حال، به خاطر داشته باشید که دوست شما احتمالاً آنقدر درگیر صحبت در مورد علاقه خاص خود  باشد که مدت ها بعد به تک گویی در مورد آن ادامه دهد.

زمانی که احساس می کنید به ادامه حرفهایش تمایل ندارید و به اندازه کافی سیر شده اید، سؤالی بپرسید یا آنها را به موضوع دیگری هدایت کنید - افراد اوتیستیک اغلب در خواندن زبان بدن مشکل دارند و ممکن است متوجه این واقعیت نباشند که شما خسته شده اید.

به عنوان مثال، ممکن است بگویید "می دانم که ما در مورد رکوردهای جهانی صحبت می کردیم، اما این من را به یاد مسابقات جهانی انداخت. آیا از بیسبال لذت می بری؟ فکر می کنی چه کسی بازی امشب را برنده خواهد شد؟"

بخش دوم: درک حساسیت های حسی

1 -  از دوست خود در مورد حساسیت های حسی بپرسید.

اکثر افراد اوتیستیک با نحوه درک چیزها از طریق لمس، بینایی، شنوایی، بویایی یا چشایی مشکل دارند. این حساسیت ها در بین افراد بسیار متفاوت است، بنابراین بهترین کار این است که از دوست خود در مورد آنها بپرسید.

اگر دوست شما از مکان یا فعالیت خاصی لذت نمی برد، ممکن است به دلیل حساسیت های حسی او باشد.

برای مثال، فردی که بیش از حد به صداها حساس است، ممکن است از یک کافی شاپ شلوغ و پر سر و صدا لذت نبرد. در حالی که می توانید صداهای پس زمینه را تنظیم کنید، آنها نمی توانند صداها را به همان روش فیلتر کنند و در نهایت بیش از حد تحریک می شوند.

بسیاری از افراد اوتیستیک که حساسیت های بینایی دارند، با نورهای فلورسنت مشکل دارند. این ممکن است به این معنی باشد که دوست اوتیسمی شما از خرید با شما در برخی فروشگاه‌ها یا مراکز خرید لذت نخواهد برد.

2 - تفاوت ها را بپذیرید حتی اگر آنها را درک نکنید.

دوست خوب بودن به این معنی است که آنچه را که دوست اوتیستیک در مورد حساسیت های حسی خود می گوید به صورت واقعی بپذیرید. حتی اگر آنها حساسیت های خاصی دارند که برای شما بی معنی است، ابراز تردید می تواند دوست شما را ناراحت کند.

به این فکر کنید که چگونه جهان را از طریق حواس خود درک می کنید. احتمالاً تصور می‌کردید که درک همه از جهان همانند شماست، مگر این که دلیلی برای یادگیری غیر از این داشته باشید. خب، افراد اوتیستیک هم همینطورند.

برای مثال، اگر از عینک یا کنتاکت استفاده می‌کنید، احتمالاً می‌توانید زمانی را قبل از تجویز این کمک‌ها به یاد بیاورید. احتمالاً فکر می‌کردید که می‌توانید خوب ببینید تا زمانی که یک آزمایش نشان داد بینایی شما مختل شده است. وقتی عینک خود را گرفتید، متوجه شدید که قرار است دنیا را چگونه ببینید.

مسائل حسی خیلی شبیه این هستند. دوست شما ممکن است متوجه نباشد که چیزی "متفاوت" در مورد این واقعیت وجود دارد که عطرهای خاص آنها را سردرد می کند، یا وقتی در اتاقی با نور فلورسنت قرار می گیرند دچار تنش و ناامیدی می شوند.

توضیح مسائل حسی می تواند به خصوص دشوار باشد، به این معنی که دوست شما ممکن است نتواند مشکلی را به روشی که شما درک کنید توضیح دهد، یا دلیلی برای اینکه چرا یک مکان یا فعالیت او را آزار می دهد، ارائه دهد.

3 - به فکر یک جای دنج باشید.

 گاهی اوقات، ممکن است لازم باشد برای نیازهای خاص دوست خود  بدنبال مکان های دنج باشید و یا لازم باشد این مکان را  ایجاد کنید. برای مثال، ممکن است لازم باشد در گوشه ای ساکت تر از کافه تریا غذا بخورید، نه درست در وسط جایی که  شلوغ تر است. دوست شما می تواند به شما بگوید که محیط مناسب برای او چه جایی می تواند باشد.

بی ادبی نیست که مثلاً بپرسیم "آیا قبل از رفتن به کنسرت چیزی در مورد نیازهای شما باید بدانم؟" در واقع، دوست شما از اینکه از قبل فکر می کنید و می خواهید مفید باشید، قدردانی می کند.

تا جایی که می توانید اطلاعات بیشتری در مورد مکانی که می روید به دوست خود بدهید تا بتواند وضعیت را ارزیابی کند و خود را آماده کند.

اگر دوست خود را اغلب به خانه خود دعوت می کنید، باید مطمئن شوید که آن مکان ایمن و راحت است. در راستای آن باید چیزهایی که به نظر آنها بیش از حد تحریک کننده و یا ناراحت کننده است را تغییر دهید.

به عنوان مثال، اگر در چند اتاق تلویزیون وجود دارد، ممکن است بخواهید درها را ببندید تا صداهای متعددی برای جلب توجه رقابت نکنند.

4 - یاد بگیرید که علائم تحریک بیش از حد را تشخیص دهید.

هنگامی که یک فرد اوتیستیک دچار فشار بیش از حد می شود، ممکن است وحشت کند، ذوب شود، به صورت توپ در بیاید، فرار کند یا توانایی صحبت کردن را از دست بدهد. شما می توانید با همراهی فرد اوتیستیک به یک مکان ساکت، عدم تحمیل مطالبات به او و دادن زمان بهبودی به او کمک کنید.

به خصوص اگر دوست شما یک نوجوان یا بزرگسال باشد، احتمالاً یاد گرفته است که وقتی به حد مجاز خود نزدیک می شود، کارهایی را که انجام می دهد شناسایی کند. از آنها در مورد این علائم بپرسید تا بتوانید مراقب آنها باشید.

به خاطر داشته باشید که تحریک بیش از حد حسی اغلب برای دوست شما بسیار دردناک است. آنها باید هر چه زودتر از این وضعیت خارج شوند تا بتوانند دوباره شارژ شوند.

اگر به یک مکان عمومی می روید  ممکن است احتمال تحریک بیش از حد برای دوستتان وجود داشته باشد، حتما یک مکان آرام را در نظر داشته باشید تا در صورت لزوم به آنجا بروید.

در مهمانی یا یک مکان عمومی که همراه دوست اوتیسیتک خود هستید، به او مجال دهید که اگر ناراحت شد، آنجا را ترک کند و دیگران را توجیه کنید تا توهین نکنند و ناراحت نشوند.

5 - سعی کن با دوستت مثل بقیه رفتار کنی.

بسیاری از افراد اوتیستیک مورد سوء تفاهم یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند و گاهی اوقات رفتار با آنها مانند یک دوست معمولی همان چیزی است که آنها واقعا می خواهند. مطمئنا، کمی طول می کشد تا به ویژگی های خاص دیگران عادت کنید، اما مردم همیشه این کار را برای یکدیگر انجام می دهند. اگر یک نوجوان یا بزرگسال اوتیسمی در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند، سعی می‌کند بدون توجه به اوتیسم با دیگران تعامل داشته باشد. به این احتمال حساس باشید.

بخش سوم: حامی دوستتان باشید!

1- از قبل برنامه ریزی کنید.

 اکثر افراد اوتیستیک به دور از خودانگیختگی هستند. یعنی و اکنش آنها بر اثر انگیزه های درونی مبتنی بر شناخت نسبی صورت می گیرد و نه محرک های بیرونی. دوست شما در زندگی و کارهای خود روال خاصی را دنبال می کند اگر مایل به همراهی با او هستید، نیاز به زمان کافی دارید تا خود را با او هماهنگ کنید.

اگر اطلاعاتی کافی به دوست خود در مورد یک رویداد یا فعالیت بدهید، احتمال بیشتری دارد که او تمایل به همراهی یا شرکت در برنامه را داشته باشد.

اگر با دوست خود به یک مکان جدید و ناشناخته رفتید احتمالا کارهایی را انجام می دهد که شاید خوشآیند نباشد چرا که آنها در برابر رفتن به مکان های ناشناخته و جدید مقاومت می  کنند. در مودر جزئیات دقیق باشید. اکثر افراد اوتیستیک از غافلگیری لذت نمی برند، و حتی اگر بهترین نیت را داشته باشید، تلاش های شما می تواند نتیجه معکوس داشته باشد.

به دوست خود از قبل بگویید  که آیا افراد دیگری در آنجا حضور دارند یا خیر، به خصوص اگر آنها دوستان یا آشنایان مشترک دیگری باشند.

2 - از دوست خود در مقابل دیگران دفاع کنید.

افراد مبتلا به اوتیسم اغلب هدف آزار و اذیت قرار می گیرند، به خصوص در زمانی که جوان تر هستند. بزرگسالان اوتیستیک ممکن است اذیت کردن دوستانه دیگران را اشتباه تعبیر کنند، به خصوص اگر از طرف کسی باشد که خیلی نمی شناسند.

برای دفاع از دوست خود مجبور نیسیتید توجه بیشتری به او داشته باشید کافی است مثلا بگویید "آقای محترم، من فکر می کنم که کمی از حد خودتان خارج شدید" یا "من متوجه شدم که شما فقط شوخی می کردید، اما زیاده روی کردید" .

و راه دیگر این است که به یک نکته و صفت خوب دوست خودتان اشاره کنید.

به عنوان مثال، می توانید بگویید "من متوجه شدم که شما فکر می کنید علاقه او به کتاب های کمیک عجیب است، اما او سال گذشته در یک مسابقه کتاب های کمیک 500 دلار برنده شد."

3 - به حریم خصوصی دوست خود احترام بگذارید.

 لزوماً همه افراد اوتیستیک نمی‌خواهند هرکسی که با او برخورد می‌کند بداند که اوتیستیک است. قبل از اینکه چنین اطلاعات شخصی را برای کسی فاش کنید، مطمئن شوید که دوستتان با آن موافق است.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از افراد اوتیستیک در گذشته به خاطر متفاوت بودن،  مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. پس زمانی  که حرف تفاوت آنها با دیگران را پیش می کشید، احتمالا احساس آسیب پذیری خواهند کرد.

به همین دلیل، وقتی کسی به شما می گوید که اوتیستیک است، اغلب نشان می دهد که به شما اعتماد دارد و با شما احساس امنیت می کند.

آنقدر پوشش غیرانسانی و منفی در مورد اوتیسم در رسانه ها وجود دارد که آنها نمی توانند مطمئن باشند که شما چگونه ممکن است واکنش نشان دهید.

4 - جلوی رفتارهای تحریکی او را نگیرید.

 بسیاری از افراد اوتیستیک به نوعی خود را  "تحریک" می کنند . به عنوان مثال، دوست شما ممکن است دستان خود را تکان دهد، یا با گردنبند یا لوازم دیگرش بازی کند و یا آنها را در دهان بگذارد. تحریک یک واکنش طبیعی و سالم به محیطی است که گاهی اوقات می تواند طاقت فرسا یا دشوار باشد.

گاهی اوقات افراد به عنوان تلاشی برای جلوگیری از اضافه بار حسی تحریک می کنند . اگر متوجه شدید که دوست شما شروع به احساس فشار بیش از حد کرده است، به او کمک کنید مکانی آرام پیدا کند که بتواند فوراً بهبود یابد.

تحریک همچنین می تواند در موقعیت های خنثی یا برای ابراز خوشحالی استفاده شود. اگر اینطور است، نیازی به واکنش نیست. با او همان گونه رفتار کنید که با یک فرد عادی که درزمان شادی به هوا می پرد و جیغ می زند. برخی از افراد فکر می کنند که این تلقین زیبا است و اگر ببینند یک فرد اوتیستیک در حال انجام آن است، لبخند می زنند یا می خندند. (این هم اشکالی ندارد.)

هرگز به کسی فشار نیاورید و بخاطر تحریک حسی او را  منع نکنید. این واقعاً آسیب زا است و شما می توانید به آنها آسیب جدی وارد کنید.

5 -به دوست خود در رسیدن به اهداف اجتماعی خود کمک کنید.

دوست شما ممکن است مهارت های اجتماعی خاصی داشته باشد که می خواهد آنها را بهبود بخشد.  در این صورت هر کاری که باعث پیشرفت و راحتی او در این زمینه است را برایش انجام دهید.

به عنوان مثال، شما می توانید موقعیت های اجتماعی را با دوستان خود در یک محیط امن و راحت شبیه سازی کنید تا آنها بتوانند تعامل با افراد دیگر را تمرین کنند.

از آنجایی که بسیاری از افراد اوتیستیک برای تعامل در موقعیت‌های اجتماعی به فیلمنامه‌ها تکیه می‌کنند، این شیوه‌های شبیه‌سازی شده می‌تواند به بهبود مهارت‌های اجتماعی آنها کمک کند.

به خاطر داشته باشید که اگر دوست شما بزرگتر است، ممکن است قبلاً برخی موقعیت های اجتماعی را حذف کرده باشد و تصمیم گرفته باشد که در زندگی خود به آنها نیازی نداشته باشد. به عنوان مثال، دوست شما ممکن است تصمیم گرفته باشد که به هیچ مهمانی  یا تعطیلات نرود.

ممکن است بتوانید آنها را تشویق کنید تا تجدید نظر کنند، اما به طور کلی، باید به تصمیم آنها احترام بگذارید.

6 - از دوست خود منابع بخواهید.

 اوتیسم یک طیف است. این بدان معناست که انواع مختلفی از اوتیسم وجود دارد - به تعداد افراد اوتیستیک. یادگیری در مورد اوتیسم دوستتان می تواند به شما در درک بهتر آنها کمک کند. هرچه بیشتر در مورد اوتیسم به طور کلی و دوست خود به طور خاص بدانید، اگر دوستتان کاری را انجام دهد که شما آن را مطابق با رابطه خود نمی دانید، کمتر احساس ناراحتی یا توهین خواهید کرد.

برای ارتباط با دوست خود در پی آن باشید که ببینید آیا گروه و سازمانی وجود دارد و یا کتابی که بتواند به شما کمک کند وجود دارد یا خیر. مطمئن باشید دوست شما از کارتان  قدردانی می کند زیرا  شما تلاش می کنید چیزی را که آنها بخش مهمی از هویت خود می دانند، درک کنید.

از دوست خود یا یکی از نزدیکان خود در مورد اوتیسم، نیازها و ترجیحات آنها و موانعی که بر آنها غلبه کرده اند بپرسید. به خاطر داشته باشید که افراد اوتیستیک همیشه نمی توانند نیازها و ترجیحات خود را بیان کنند.

پیشنهاد دهید دوست خود را در رویدادهایی در سازمان‌های تحت کنترل اوتیسم همراهی کنید، در ماه پذیرش اوتیسم شرکت کنید و مقالات نوشته شده توسط افراد اوتیسم را به اشتراک بگذارید.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از افراد اوتیستیک تحت درمان توهین‌آمیز قرار گرفته‌اند، و طبق نظر متخصصان پزشکی ، علائم آسیب های آنها کاهش یافته است.

به همین دلیل، مهم است که به طور منظم به دوستان خود اطلاع دهید که به آنها اهمیت می دهید و آنها را همانطور که هستند دوست دارید. با آنها با مهربانی و شفقت رفتار کنید، درست مانند هر دوست دیگری.

Trudi Griffin, LPC, MS

Professional Counselor

اقتباس از: محمد رضا حیدرزاده نائینی

ویراستار: مهری معینی نائینی